Песната која Тито ја забранил поради големиот број самоубиства, го носи насловот „Pluća su mi bolna“ и се смета за една од најтажните песни кои некогаш се напишани во поранешна Југославија.

Нејзиниот автор е Драгиша Недовиќ, кој ја напишал и познатата стара песна „U lijepom starom Višegradu“, популарната „Stani, stani Ibar vodo“ и многу други.

Животот не му бил наклонет и бил на чекор до смртта во 1941 година кога бил изведен пред стрелачки вод во Шумарице, Крагуевац. Во последен момент, како познат текстописец, го тргнале на страна и ја избегнал судбината на многу крагуевчани. Крајот на Втората светска војна го дочекал во германскиот работнички логор во Дормаген.

По враќањето во Крагуевац неколку години по завршување на војната, поточно во 1950 година, Драгиша дознал дека боледува од туберкулоза па тогаш тој ја напишал песната „Pluća su mi bolna“.

Песната прв ја извел Заим Имамовиќ, но таа многу сугестивно делувала врз слушателите бидејќи во тоа време ширум Југославија бил забележан голем број на самоубиства на лица заболени од туберкулоза.

Се зборува дека тогаш Тито заедно со Централниот комитет одлучиле плочата да се повлече од продажба и да се забрани нејзината изведба, со објаснување дека наведува на самоубиство. Дури 10 години подоцна во една прилика, Јованка Броз (за која некое време се зборувало дека боледува од оваа болест) ја нарачала песната на една прослава, а оттогаш забраната била прекината.

За жал, иако Недовиќ се излекувал од туберкулозата, тој починал во 1966 година од срцев удар.