ВИДЕО | „Ништо не ме правеше среќна“: Миа Костова искрена за борбата со анксиозноста и депресијата
Миа Костова е едно од најпрепознатливите телевизиски лица кај нас и една од највлијателните личности на социјалните мрежи. Искреноста е нејзина главна карактеристика, дури и кога зборува на теми кои, за жал, сѐ уште важат за табу во нашето општество.
Миа веќе некое време отворено зборува за своето ментално здравје, поточно дека се соочува со анксиозност, панични напади и депресија. Но, во својата последна објава на социјалните мрежи таа ги сподели и најинтимните моменти од борбата со овие состојби.
„Првиот пат, ѝ се јавив на мајка ми и ѝ кажав дека умирам, да дојде… Мајка ми ме најде во положба на фетус и ме прашуваше што сум зела, на раце ме носеше и ме одведе во ургентен центар. Па, кога ми ставаа инфузија, ја гледав иглата и имав паничен поради тоа што ми ставаат. Ме прикачија на ЕКГ, мајка ми се тресе од страна. Помина еден постар доктор и ѝ кажа на мајка ми ‘ова девојче не е за тука, качете ја погоре и однесете ја на психијатрија’.“
View this post on Instagram
По првиот паничен напад, таа со години се соочувала со сериозни панични напади.
„Потоа почнав да си размислувам дека кога ќе излезам во диско можно е повторно да ми се слоши. Ова траеше со години. Имав сериозни панични напади. Кој ќе ме спаси ако паднам, ако умрам, дури не ни одев на некои патувања од таков страв. По години сериозна борба сама со себе, психијатар ми препиша сериозни апчиња. Но, кога прочитав подетално за апчињата, сфатив дека немам ниту суицидни мисли, ниту низа други состојби за кои апчињата се наменети. Тогаш некако почнав сама да си помагам и да се справувам со паничните напади, да не жртвувам патувања и излегувања. Му одев контра на паничниот напад и си викав: ‘Ајде падни, што ако паднеш, некој ќе ти помогне’ и научив да живеам со стравот од паничните напади.“
View this post on Instagram
Миа раскажува дека нејзините панични напади се намалиле со бременоста.
„Таа преголема грижа за некој друг ми помогна затоа што фокусот ми беше на некој друг. Сите обврски беа на мене и некако на крајот од денот само сакав во 9, 10 да отворам вино и да легнам да заспијам. Тогаш не бев воопшто анксиозна и многу бев растоварена од панични напади. Ѝ завидувам на таа Миа која 24/7 се бори за Андрија, затоа што ѝ беше многу тешко, правеше сѐ за Андрија и во ниту еден момент не ми паѓаше на ум да се вратам дома, да се предадам, да си свиркам и да прашам што има денес за ручек.“
View this post on Instagram
Но, таа се соочила со најголемата психичка криза пред две, три години, паралелно со почетокот на пандемијата на коронавирусот.
„По емотивна агонија од цели шест години, во кои не се чувствував ниту среќна, ниту слободна, во мигот кога почувствував дека можам да одам напред, доживеав втор пубертет. Полесно се организирав и таа една година пред да почнат карантините почнав да излегувам до доцна, можеби е тригер и алкохолот и едноставно правев работи кои не одговараат на возраста.“
View this post on Instagram
„Потоа почнува анксиозноста и една состојба на константен страв. Ми се потеа рацете, не ми беше пријатно во моето тело и постојано чувствував дека нешто ќе се случи. Чувството е како да имаат најавено земјотрес во 3.15 часот, а сега е 1.15. Не знаев од каде доаѓа таа агонија, а во текот на цел ден не можев да кренам од постојано чувство на вознемиреност, неоправдан страв и само сакате да заврши денот затоа што утре ќе биде подобро, а утре никогаш не е подобро. Тоа траеше година и половина и јас постојано бев во консултација со психилог.“
View this post on Instagram
Покрај чувството на вознемиреност, следувала и депресивна епизода за која вели дека е многу сериозна состојба, многу пострашна од анксиозноста.
„Отидов во Албанија на ангажман од 90 дена и првпат во животот бев сигурна за мојата финансиска ситуација и за тоа како расте и како ќе расте во тие моменти. Дури бев и збунета како се промени мојата финансиска ситуација. Пред крајот на мојот ангажман во Дерми, 25 дена пред да се вратам дома, ми се случи нешто како нервен слом. Не бев оптоварена, немав една мисла на која треба да се фокусирам, сè ми течеше лесно како по вода, немав потреба да го заморувам мозокот со ништо, бев толку многу опуштена на море, што мислам дека оттука ми почнаа сите проблеми. Поддршката од Тијана направи да имам чувство дека јас не треба да мрднам со прст. Враќањето во Скопје беше почеток на депресивната епизода со анксиозни напади.“
View this post on Instagram
„Депресијата почна онака силно некаде околу Нова година, односно пред тоа, некаде декември – период кога немав волја да напуштам кревет. Ми се случуваше три-четири дена да лежам во кревет, да ги откажам сите состаноци, за да можам само да лежам со денови и да си се дувам со фен. Не ми беше јасно зошто сум таква, тоа ми донесе и десет килограми плус. Тоа е една состојба од која многу сакате да излезете, а во истиот период ја доживувате како нормална, односно како епизодна мрза која ќе помине. Депресијата е многу сериозна состојба и многу пострашна од анксиозноста која носи константна нервоза во текот на денот, а депресијата многу полошо може да прогресира и да ве одведе знаете каде.“
View this post on Instagram
„Депресијата не ти дава да чувствуваш ниту задоволство, пример за да седнеш со пријатели, го правам тоа поради тоа што така треба и не одам со чувство на радост. Ништо не ме прави среќна, рамна линија, комплетна рамнодушност. Нема нешто што те радува, ниту има нешто што може да те растажи и тоа е најлошо чувство. Подобро е да се расплачеш, отколку да не чувствуваш ништо.“
View this post on Instagram
Миа вели дека сега, по многу психотерапии, се чувствува многу подобро.
„Најважно е да се знаете себеси и да си помогнете себе. Самите нема да го решите никогаш, зборувајте отворено. Ова видео е една порака до сите оние кои мислат дека само нив им се случува ова, дека е срамота да имаш анксиозност и депресија и мислам дека кревањето на јавната свест да се посети психолог и психијатар е клучно. Од депресија и анксиозност не страда само човекот што ја живее, туку и целото семејство.“
View this post on Instagram
