Планините се подигнати делови од земјината кора, вели географијата. Настануваат како резултат на внатрешните тектонски процеси со делување на вулканите или со надворешни ерозии. Најголемиот светски врв е азискиот Монт Еверест висок 9.000 метри, додека во Европа највисок е рускиот Елбрус 5.600 метри. Македонските планини не се многу високи, највисокиот врв кај нас е Голем Кораб, 2.750 метри, но сосема е сигурно дека нашите планини се прекрасни и полни со чудесни убавини скриени во нив.

Планините ни го чуваат грбот, вели фенг шуи, источната филозофија за ускладување на просторот, односно спојување на ветрот и водата. Па така, според фенг шуи, кога градиме куќа треба да ја поставиме така што планината да ни биде во позадина, а погледот да ни биде на отворено или на некоја вода. На тој начин на својот дом, а и на сите што во него живеат, сме им обезбедиле потпора од природата.

Роберт Пирсиг во својата популарна книга „Зен и уметност за одржување на мотоцикли“ ќе рече: Единствен зен кој ќе го пронајдеш во планините е зен што си го донел со себе.

Мирен човек стигнува на планината, и мирен си заминува…

Тој зен, тој мир го делиме со планините. Само тие знаат каде сме го сокриле, а ние, ние често забораваме, забораваме и на важноста на планините, но уште почесто забораваме на важноста на духовните планини во нас.

Мојата омилена приказна е исто така поврзана со планината и нејзината симболичка претстава за животот:

Шетале татко и син низ планина. Детето трчајќи паднало и си го удрило коленото. Почнало да плаче, но одеднаш слушнало некој глас кој плаче исто како неговиот. Момчето престанало да плаче и извикало: – Кој си?!

А гласот кој претходно плачел како него одговорил: – Кој си?!

Детето му се обратило на татка си: – Тато, кој е тоа, кој ми одговара?!

Таткото се насмеал и извикнал: – Те сакам!

Гласот му одговорил со иста сила: -Те сакам!

На тоа детето збунето гледало, а татко му одговорил: – Сине, оваа појава во планините се нарекува ехо, односно тоа што ти ќе го кажеш, планината ќе ти го врати. Многу е важно да запаметиш дека тоа е исто и со животот. Сè што ќе дадеш, тоа ќе го добиеш назад, сè што ќе изговориш, ќе ти се врати, сè што мислиш, се враќа.

Затоа внимавај што правиш и што зборуваш, тоа е начин на кој ти го обликуваш својот, а не туѓите животи. И биди сигурен, животот секогаш исто како и планината ќе ти го врати она што си му го испратил.

Белешка од авторката: Во чест на хрватската писателка Зденка Андријиќ.

ФОТО | На падините под Јакупица со Тања Благоевиќ: Избрав да бидам чудо, како деца ни се и козите, билките, змиите, ластовичките…