Сè поголем број на болници во Европа се борат со десетици илјади пациенти заразени од коронавирусот, а кризата покажа изненадувачки парадокс- европските држави кои имаат најдобри здравствени системи и болници, не се можност да се справат си пандемијата на коронавирусот.

Епидемиолозите тврдат дека главната причина за колапсот на здравствениот систем во Италија е лошата организација во која централно место заземаат болниците, недостиг на епидемиолошкото искуство и неселективно сместување на пациентите во болниците. Екепсерти на Светската здравствена организација посочија на недостиг на единствен европски пристап во борба со пандемијата, како и задоцнетата реакција која требало да се спроведе два месеци порано. Исто така СЗО смета дека здравствените власти морале да спроведат пообемни тестирања и подобри мерки за набљудување на заболените од Ковид -19 вирусот.

Check how Spain overtook Italy in number of coronavirus cases per million citizens — and more COVID-19 data in POLITICO’s live tracker https://t.co/igef8VIW0O pic.twitter.com/qHQcHbrDOs

— POLITICOEurope (@POLITICOEurope) March 31, 2020

Повеќето експерти тврдат дека пристапот на европските држави во борба со коронавирусот во почетокот бил несериозен и воопшто не се раководел врз основите на епидемиологијата, како што е следење на контактите на заболените, па со тоа и ширење на вирусот. Освен тоа здравствените работници во Европа немаат искуство со рационализираното давање на здравствена нега бидејќи болниците во Европа се многу добро опремени, што во оваа ситуација  се покажа како проблем.Болниците само ги санираат последиците од епидемиите но не и причините.

Во здравствениот систем на европските држави, централно место зазема давањето на здравствена нега на пациентот, но епидемиите не се однесуваат на поединецот туку на заедницата. Таков модел постои во африканските држави и во некои делови на Азија, каде болниците се наменети за пациенти во најтешка состојба, додека останатите пациенти се изолираат во други објекти, нешто како теренски болници кои во моментов се прават низ државите во Европа.

Се покажа дека ниту силната мрежа на лекари од општа пракса во Европа не се доволни за ефикасна борба против пандемијата на коронавирусот.

Светските експерти сметаат дека во вакви услови, најефикасно е ангажирање на голем број здравствени работници, со помало искуство од лекарите, но кои се фокусирани на примената на мерките за контрола на епидемијата. Ваков тип на работна сила најмногу ја има во земјите во развој во кои често се спроведуваат масовни здравствени интервенции како што е вакцинацијата.

Сепак останува фактот дека европските држави ги преценија своите можности, но и ја потценија способноста на новиот вирус за брзо ширење.