Иако немаат централизиран мозок, медузите можат да учат од минатите искуства, исто како луѓето, глувците и мувите. Научниците ја учеле карипската медуза (Tripedalia cystophora) да забележува и избегнува пречки.

Оваа студија ги оспорува претходните сфаќања дека напредното учење бара централизиран мозок и фрла светлина врз еволутивните корени на учењето и меморијата, пишува „Сајтек Дејли“ (SciTech Daily).

Не поголеми од ноктот, овие навидум едноставни медузи имаат сложен визуелен систем со 24 очи вградени во нивните тела слични на ѕвонче. Живеејќи во мочуриштата, ова животно ја користи својата визија за да се движи низ матните води и околу подводните корени за да фати плен.

Научниците докажаа дека медузата може да стекне способност да избегнува пречки преку асоцијативно учење, процес со кој организмите формираат ментални врски помеѓу сетилните дразби и дејствата.

Учењето е врвот на улогата на нервниот систем. За да ја научите медузата на нов трик, најдобро е да ги искористите нејзините природни дејства, нешто што има смисла за неа, за да го достигне својот целосен потенцијал.

Во обид да ја симулираат природната средина на медузата, истражувачите украсиле кружен аквариум со сиви и бели ленти кои имитираат далечни корени. Тие ја набљудувале медузата во аквариумот 7,5 минути. Отпрвин пливала блиску до тие навидум далечни ленти и честопати налетувала на нив.

Меѓутоа, до крајот на експериментот, медузата го зголемила своето просечно растојание од ѕидот за околу 50 отсто, четирикратно го зголемила бројот на успешни вртења за да избегне судири и го намалила контактот со ѕидот за половина. Наодите сугерираат дека медузата може да учи од искуство преку визуелни и механички дразби.

„Ако сакате да разберете сложени структури, секогаш е добро да започнете што е можно поедноставно“, вели Андерс Гарм од Универзитетот во Копенхаген во Данска.

„Гледајќи ги овие релативно едноставни нервни системи кај медузата, имаме многу подобри шанси да ги разбереме сите детали и како тие се здружуваат за да изведат процедура“.

Научниците потоа се обиделе да го идентификуваат процесот што лежи во основата на асоцијативното учење на медузата со изолирање на визуелните сензорни центри. Секоја од овие структури содржи шест очи и создава сигнали за пејсмејкер кои го контролираат пулсирачкото движење на медузата, чија фреквенција скока кога се оддалечува од пречките.

Наодите дополнително покажале дека комбинацијата на визуелни и механички стимули е потребна за асоцијативно учење кај медузата и дека визуелните сензорни центри служат како центар за учење.

Истражувачкиот тим планира подобро да ги проучува клеточните интеракции на нервниот систем на медузата за да го сецира формирањето на меморијата. Тие, исто така, планираат дополнително да проучат како функционира механичкиот сензор во ѕвоното за да се добие целосна слика за асоцијативното учење на ова животно.

„Изненадувачки е колку брзо овие животни учат; приближно иста брзина како напредните животни“, вели Гарм. „Изгледа дека дури и наједноставниот нервен систем е способен за напредно учење, и ова може да испадне дека е многу основен клеточен механизам создаден во почетокот на еволуцијата на нервниот систем“.