Како славните писатели ги избрале своите псевдоними и кои биле нивните причини за тоа
Кога ќе сретнеме некој певдоним, веднаш знаеме кој писател стои зад него. Повеќето вљубеници во книжевноста знаат дека Марк Твен е псевдоним на Самуел Ленгхорн Клеменс. Или дека Ричард Бахман е псевдоним што го користел Стивен Кинг кој му беше и инспирација за романот „The Dark Half“.
Еве неколку интересни приказни за тоа како славни писатели ги избрале своите псевдоними
Луис Керол
Иако Луис Керол звучи магично британски, Чарлс Латвиџ Доџсон звучи уште побритански. Доџсон го усвоил својот псевдоним во 1856 година. Луис Керол со потекло од Северна Америка бил многу скромен и навистина едноставно сакал да го зачува својот приватен живот. Кога пристигале писма адресирани до Керол во канцеларијата на Доџсон во Оксфорд, тој ги враќал назад со цел да ја задржи анонимноста. Доџсон го создал псевдонимот со латинизирање на Чарлс Латвиџ во Каролус Лудовикус а потоа слободно преминал во Керол Луис. Неговиот издавач го избрал овој псевдоним од списокот со неколку можни имиња.
Џозеф Конрад
Џозев Теодор Конрад Корзењовски се изговара малку потешко и кога романсиерот со полско потекло започнал да ги објавува своите дела кон крајот на 1800-тите години, постојано користел англиска верзија од своето име одонсно Џозев Конрад. Поради тоа, бил критикуван од полските интелектуалци кои сметале дека со тоа само покажува непочитување кон својата татковина и културно наследство. А тоа што станал британски државјанин и објавувал на англиски јазик воопшто не му помогнало во осудата што постојано ја добивал. Па тој објаснил:
„Добро е познато дека сум Полјак и дека Џозеф Конрад се моите две крстени имиња, од кои второто го користам како презиме за странците да не ми го изобличат моето вистинско презиме… Не мислам дека не сум верен на мојата земја затоа што им докажав на Англичаните дека господин од Украина (тој бил етнички Полјак роден на поранешна полска територија контролирана од Украина, а подоцна и од Руската империја) може да биде исто толку добар морнар како што се тие и дека има нешто да им каже на нивниот јазик.“
Пабло Неруда
Рикардо Елиецер Нефтали Рејес Басоалто се интересирал за литературата уште од рана возраст, но неговиот татко се спротивставувал на тоа. Кога Босоалто започнал да ја објавува својата поезија, му требало авторско име што нема да го налути неговиот татко. Така и го избрал името Пабло Неруда, како знак на почин кон чешкиот поет Јан Неруда. Басоалто подоцна го прифатил псевдонимот како свое законско име.
Стен Ли
Стенли Мартин Либер својата кариера ја започнал како сценарист за стрипови, но се надевал дека еден ден ќе добие посериозен литературен ангажман за кој сакал да го задржи своето вистинско име. Под стриповите се потпишувал со името Стен Ли, а подоцна го усвоил и како легално име бидејќи станал светски славен како сценарист за стрипови.
Волтер
Кога Франсоа Мари Аруе бил заробен во Бастилија во раните 1700-ти, тој напишал драма. За да го одбележи својот прекин со минатото, го потпишал делото под псевдонимот Волтер. Името, како што објасниле од „Volter Foundation“ потекнувало од „Аrue“. Го земал презимето и иницијалите „le jeune – „Arouet- l – (e) – j – (eune)“ и направил свој анаграм. Доколку сте збунети фондацијата помага со објаснувањето дека буквите „l“ и „ј“, и „u“ и „v“ биле типографски заменливи во времето на Волтер.
Џорџ Орвел
Додека Ерик Артур Блер се подготвувал да ја објави својата прва книга „ Down and out in Paris and London“ решил да употреби псевдоним за да не го посрамоти своето семејство поради неговата сиромаштија во тоа време. Според „Orwell Foundation“ Орвел било мешавина од имињата на владејачкиот монарх, кралот Џорџ VI и некоја локална река во Велика Британија.
Џ. К. Роулинг
Издавачите на Анван Роулинг не биле сигурни дали целата публика на „Хари Потер“ ќе чита ваков вид на приказни напишани од жена, па затоа ја замолиле да користи иницијали наместо целото име во книгата. Меѓутоа, Роулинг немала средно име и морала да го позјами од нејзината баба Кејтлин за да го добие псевдонимот Џ. К. Роулинг.