Дајте да ги симнеме ракавиците и да си кажеме кои се мотивите на првиот меѓу пазарните инспектори, бидејќи се далеку од доменот на неговата работа, иако драмскиот заплет му е, се разбира, поврзан со „професионалните стандарди“.

Однесувањето на директорот на Државниот пазарен инспекторат Стојко Пауновски е, најблаго речено, чудно. Наизглед, како да не знае кои му се одговорностите и овластувања, па целосно ги занемари и со леснотија ја злоупотреби функцијата директор настапувајќи во јавноста како човек на кој му се итно неопходни пет минути слава на Фејсбук.

Пауновски добил 15 нови вработувања, независно од стратегијата К-5 за вистинско ангажирање на „рамковните“ во системот. И тоа е владина одлука. За таа одлука Пауновски не кажа ништо во својата „Фејсбук офанзива“. Веројатно само тој знае зошто реши преку ноќ да го измине патот од професионалец и директор на државна институција до некој што аматерски реагира на владина одлука…

Ако сакаше да решава проблеми, што е одлика на успешен директор, требаше да ја спроведе владината одлука, бидејќи тоа му е задача, за тоа е платен од парите на граѓанките и граѓаните. Се разбира, никој не може да му го одрече правото да има свое мислење, но владини стратегии не се носат за да останат на хартија, туку да се спроведуваат. Тоа би било однесувањето на еден добар и успешен менаџер на институција. Медиумите и јавноста се тука да критикуваат или да пофалат.

Дотолку повеќе што од 237 директори на институции во кои се распоредени „рамковните“, сите освен Пауновски, се нафатија да ја спроведат одлуката, со што ќе се најде решение за овие (инаку порано вработени) административци да добијат вистински работни позиции. Впрочем, ова можеби е и добар знак, бидејќи само еден од 237 директори не постапил професионално. Да не беше Стојко, немаше да знаеме дека директорите на државните институции, сепак, совесно ги спроведуваат одлуките на Владата.

Најлошото што може да си го дозволи еден професионалец во државна институција е да се впушти во јавни препирки со Владата. Тоа на разумните луѓе им остава лош впечаток за него, а не за Владата. Несогласувањето, нека е и внатрепартиско, е една работа, но непочитување на одлука на Влада е сосема друга работа. Мора да се направи таа разлика, а потоа да се извлекуваат заклучоци. Би било невообичаено, поточно, би било крајно неприфатливо Владата да реши да ја менува својата одлука и стратегија заради ваквото однесување.

На крајот на краиштата, оваа влада решава конечно да им најде вистински работен ангажман на „рамковно“ вработените, а не да седат дома и да примаат плата. Зошто тоа би требало да му биде проблем на еден директор?

Пауновски навистина не им остави простор за избор на премиерот и Владата. Тие не можат да постапат поинаку освен да му се заблагодарат за услугите… Затоа, сега може да излезе на тротоарот пред институцијата и да држи фејсбук-говори.