Сите мислиме дека ја знаеме Покахонтас, но нејзината вистинска приказна е многу поразлична од перспективата на „Дизни“. Покахонтас била исклучително талентирана и пргава 10-годишна девојка кога Џејмстаун бил основан во 1607 година. Таа била ќерка на Големиот Пухатан, кој владеел со бројни племиња во Чесапик, регионот што Пухатанците го нарекувале Ценакомака, а тој ја избрал за посебна улога поради нејзината интелигенција и карактер. Капетанот Џон Смит рече дека се истакнувала поради нејзината „умност и дух“.

Смит првпат се сретнал со Покахонтас кога бил заробен неколку недели по пристигнувањето на првите колонисти во областа. Тој биле изведен пред Големиот Пухатан, каде што наишол на луѓе со подготвени палки, си помислил, да му го исфрлат мозокот. Одеднаш интервенирала Покахонтас и ја ставила нејзината глава на неговата. Во неговата „Генерална историја на Вирџинија, Нова Англија и летните острови“(Generall Historie of Virginia, New-England, and the Summer Isles, ) од 1624 година, Смит напиша дека таа го ризикувала сопствениот живот за да го спаси неговиот, но современите научници мислат дека таа веројатно играла улога по сценарио во некој вид на церемонија за посвојување. После тоа, Пухатан го нарекол Смит неговиот син.

Интересното е што Пухатан ја избрал Покахонтас, девојка од 10 години, да го направи ова

По оваа епизода, таа почнала да го посетува Џејмстаун. Таа никогаш не талкала, секогаш доаѓала со група пратеници на Пухатан, а нејзиното присуство сигнализирало дека се дојдени во мир. Англичаните дознале, многу години подоцна, дека Покахонтас е само прекар. Нејзиното вистинско име, Матоака, било сокриено од страв дека Англичаните би можеле да ѝ нанесат штета ако го знаат. Во овој ран период, кога Пухатан добивал алатки и оружје од колонијата во замена за многу потребната храна, колонијалните водачи му подариле на Пухатан новодојденото момче, 13-годишниот Томас Севиџ, а Пухатан му дал еден млад човек по име Намонтак за возврат. Ваквите размени биле вообичаени во односите во регионот. Покахонтас била таму за да му помогне на Томас да се прилагоди на неговиот нов живот.

Но, наскоро постојаните барања на Англичаните за храна станале премногу

Вирџинија била длабоко во најлошата суша во последните 770 години, а храната била оскудна. На почетокот на 1609 година, Смит водел група за да го посети Пухатан, и се чинело дека работите одат добро. Но, среде ноќ, додека Англичаните спиеле, Покахонтас, „најмилиот скапоцен камен и ќерка на Пухатан, во таа темна ноќ дојшла низ морничавата шума“ за да го предупреди Смит за заговорот дека ќе биде убиен. Смит се обидел да ја награди со „нешта што ја воодушевувале“, но со „солзи што ѝ течеле по образите“, рекла, ако ја видат со англиски подароци, „таа ќе биде мртва“. Не можеме да знаеме дали таа повторно постапувала според упатствата на нејзиниот татко или дали навистина го ризикувала својот живот за да ги предупреди.

Пухатан го преселил својот главен град подалеку западно на локација многу потешка за Англичаните да стигнат, а Покахонтас престанала да ја посетува тврдината. Томас Севиџ се преселил со Пухатанс, а набрзо му се придружило уште едно момче, 14-годишниот Хенри Спелман. Сè се сменило додека биле во Орапакс, новиот главен град на Пухатан. А. Пухатан одлучил дека е време Покахонтас да влезе во светот на возрасните, па се омажила за маж по име Кокум. И тој го испратил Томас назад во Џејмстаун, прекинувајќи ги своите последни врски со колонијата.

Малку се слушало од Орапакс некое време

Потоа, кон крајот на 1612 година, капетанот Самуел Аргал, како и обично, барал храна. Кога влегол во Потомак, слушнал гласини дека Покахонтас била на посетатаму и решил „да ја добијам со каква било измама што можам да ја искористам“. Неговиот план бил да ја замени за Англичани кои ги држел Пухатан. Тој ги принудил Патавомеките, луѓето кои го засолниле Хенри Спелман откако тој го напуштил Орапакс, да ја измамат да оди до неговиот брод и отпловил со неа, па 14-годишната Покахонтас се вратила во Џејмстаун како затвореник. Водачите на Џејмстаун набрзо го отфрлиле планот да ја користат во размена на затвореници и наместо тоа сега ја гледале како клуч за успехот.

Еден млад пуритански министер по име Александар Витакер ја поучил за христијанството, а еден човек по име Џон Ролф почнал да се заљубува во неа. Некаде во пролетта 1614 година Покахонтас „јавно се откажа од идолопоклонството на својата земја, отворено ја призна својата христијанска вера, и беше, како што сакаше, крстена“. Колонистот Ралф Хемор го објави ова во својата книга од 1615 година, „Вистински дискурс на сегашната држава Вирџинија“(A True Discourse of the Present State of Virginia ). Оваа публикација вклучувала писмо од гувернерот Сер Томас Дејл со точно иста формулација, нагласувајќи дека нејзиното преобраќање било доброволно. Нејзиното крстено име било Ребека, а станала Ребека Ролф кога се омажила за Џон.

Придонесот на Покахонтас во успехот на Вирџинија

Покахонтас всушност дала клучен придонес за успехот на Вирџинија, но на начин што целосно ги изненадил сите. Колонистите со години се обидувале да одгледуваат тутун, но безуспешно. Сега одеднаш, со Покахонтас, Џон Ролф успеал да одгледува култура што Европејците ќе ја купат. Одгледувањето на тутун барало многу различни техники, а жените биле земјоделците во општеството Чесапик, така што таа била таа што ги разбирала и културите и животната средина. Тутунот ја трансформирал Вирџинија од одлив на пари во економски успех бидејќи пушењето од забава во Европа преминало од луксуз за елита во нешто што секој може да си го дозволи.

Наскоро се родил Томас Ролф и компанијата „Вирџинија“ решила да ги донесе Покахонтас и нејзиниот син во Лондон за да го покажат својот успех. Тие пристигнале кон крајот на пролетта 1616 година, а таа беше претставена како кралско семејство во посета. Покахонтас била примена на Кралскиот двор и на детална церемонија од бискупот од Лондон. Но, градот Лондон кој брзо растел бил многу загаден, и воздухот и водата. Додека гостите се движеле по реката Темза за да го започнат своето патување кон дома, на Покахонтас ѝ се слошило и отишле на брегот во Грејвсенд. Таа починала и била погребана таму во март 1617 година, на 20-годишна возраст.

И покрај нејзиниот краток живот, Покахонтас била клучна фигура на почетоците на англиска Америка. И токму нејзината интелигенција и подготвеноста да ризикува ја направиле таква. Таа се адаптирала на толку многу тешки ситуации, во свет многу поинаков од оној во кој пораснала, и секогаш наоѓала начин да успее. Далеку од тоа да биде фуснота на приказната за американската историја, таа всушност била херојот на приказната.

ФОТО | Милева и Алберт Ајнштајн како студенти: Изгубена во мрачната сенка на суетен маж