Кон крајот на минатата година беше објавена книгата „9 (4 х 9)“ од Гоце Ристовски, во која е напечатен драмскиот текст „9“ на македонски, српски, бугарски и руски јазик. Праизведбата на оваа дуодрама се случила во 2016 година во Културниот центар во Нови Сад, во режија на Богдан Јанковиќ, со актерите Соња Лештар и Лазар Јованов. Во книгата се поместени и критички толкувања на драмата од проф. д-р Мимоза Раил, проф. Десислава Шпатова од Бугарија, од драматургот и писател Симон Грабовац и театарскиот критичар Игор Буриќ од Србија, како и од македонскиот театарски критичар Тодор Кузманов.

– Можеби ниту една друга театарска претстава во последните децении не го актуализира до таа мера и на таков прегнантен начин – барањето излез од кризната вредносна ситуација во која се најде човекот во современата цивилизација. Драмата на Ристовски е крик и пледоаје за спас на индивидуата, спас на нежното човечко чувство, спас на природата и природноста. Затоа и клучното прашање што го поставува Ристовски во оваа драма е: Како да се спаси човекот среде деветтиот круг на пеколот во кој самиот се најде? Ова исто прашање во историјата на естетиката своевремено го поставил и Херберт Рид, кој рече дека единствениот спас на човекот среде целиот хаос е во уметноста. Оттука, „Деветката“ на Ристовски го лоцира човекот во пеколот, но и дава спас на човекот од оваа тегобно-мрачна ситуација преку деветте музи на инспирацијата – меѓу другото истакнува проф. д-р Мимоза Раил.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 65, во печатеното издание на „Слободен печат“ на 23-24 јануари 2021)