25 години од песната „Gangsta’s Paradise” која го натера светот на расизмот и сиромаштијата да им погледне во очи
Не постоеше кафуле или журка каде оваа песна не беше пуштена дури и по неколку пати…
Се чини дека не постои лице на планетата кое во 1995 година не знаеше за песната „Gangsta’s Paradise”, во изведба на Кулио и Ел Ви. Нумерата се прослави во филмот, а можеби и таа го прослави него, „Dangerous Minds“ со Мишел Фајфер во главната улога.
На денешен ден пред 25 години, „Gangsta’s Paradise” го зазема местото број 1 на листата со најдобрите синглови во Обединетото Кралство. Не постоеше кафуле или журка каде оваа песна не беше пуштена дури и по неколку пати.
Рефренот и инструментацијата се засновани на „Pastime Paradise”, нумерата на Стиви Вондер од 1976-та година.
Раперот Кулио по неа го нарече својот втор студиски албум, а „Gangsta’s Paradise” се најде и на саундтракот од филмот, „Dangerous Minds“, драма заснована на автобиографијата „Мојата екипа не ја изработува својата домашна задача“ од Лу Ен Џонсон.
Оваа новинарка, книжевнк и пензиониран маринец во 1989 година била наставничка во Карлмонт во средното училиште во Белмонт, во Калифорнија, каде претежно предавала на афроамериканските и латино тинејџерите од источиот Пало Алто, сиромашен, економски лишен град каде владеела расна сегрегација. Џонсон ја толкуваше Мишел Фајфер, која се појави и во спотот на Кулио за „Gangsta’s Paradise”.
Билборд објави дека „Gangsta’s Paradise” е најпродаваниот сингл во 1995 година, сместувајќи го на 85-то место со најдобрите песни на сите времиња.
Кулио доби Греми за најдобар рап соло перформанс, 2 MTV награди за најдобро рап видео и најдобро видео за филм, како и Билбордовата музичка награда за песна и албум.
Продадена е во повеќе од 6 милиони примероци ширум светот, станувајќи еден од најпродаваните синглови на сите времиња.
Кулио со Ел Ви во 1995 година ја изведе во живо на доделувањето на Греми наградите, но и на Билбордовото доделување, каде им се приклучи и Стиви Вондер.