Познатата француска надреалистичка фотографка и сликарка Дора Мар или Анриет Теодора Маркович, како што е нејзиното оригинално име и презиме, умрела во 1997 година во Париз на деведесет години. Во нејзиниот стан во Париз, меѓу многубројните хартии, документи и белешки испишани на француски јазик, пронајден е и црн бележник со записи на хрватски јазик, јазикот на татко ѝ, Жозеф Маркович, кој течно го говорела, иако ретко го користела. Многу е веројатно дека овие белешки на хрватски за неа биле особено драгоцени оти овој јазик, а не францускиот, го поврзувала со чувствата, кои во нејзиниот случај ѝ ги всадувал таткото, а не мајката.

Освен како фотографка, Дора Мар е позната и како муза на Пабло Пикасо. Очекувано, средиштето на нејзините белешки се средбата со Пикасо, односот на овие две креативни личности, од кои едната исклучително доминантна, разделбата и трауматските последици за Дора, како и времето по нивната интензивна врска. Иако белешките во црниот бележник немаат наслов, се чини за соодветно оваа книга да се нарече според еден од најпознатите цртежи на Пикасо, Дора и Минотаурот, од 1936 година. Овој цртеж можеби најсилно ја симболизира природата на нивната врска.

Судејќи според некои наводи, најголемиот дел од недатираните белешки – делумно инспирирани од сеќавањата на разговорите со психоаналитичарот Жак Лакан – се напишани во 1958 и 1959 година. Пишувани се со рака, со виолетово мастило и правилен ракопис. Всушност, Дора Мар во тие години се повлекла од јавниот живот и следните четириесет години, сè до својата смрт, живеела осаменички живот.
Бележникот за кој станува збор – a можно е да се работи за познатиот „бележник од Менерб“, што во книгите за Дора го споменуваат Џејмс Тејлор, Алисиjа Духовне Ортиз и некои други автори – во 1999 година е продаден на аукцијата наречена Последните спомени на Дора Мар. По смртта на анонимниот сопственик, бележникот е пренесен во татковината на татко ѝ на Дора. Бележникот сега се наоѓа во Риека, и е во сопственост на личен познајник на Дора но и познавач на нејзиното творештво. Новиот сопственик ја има контактирано приредувачката Славенка Дракулиќ но под еден услов, и неговото име, како и името на претходниот сопственик, да остане непознато за јавноста.

Без оглед на фактот што се работи за фрагментарен и веројатно недовршен текст, тој претставува драгоцен увид во творечките личности и на Дора Мар и на Пикасо.

За приредувачката:
Славенка Дракулиќ, новинарка и писателка, родена е во Риека во 1949 г. Пишува книги на хрватски и на англиски, а некои се преведени на повеќе од дваесет јазици (www.slavenkadrakulic.com). Американската издавачка куќа Пингвин ѝ има објавено шест наслови. Во публицистичките книги главно се занимава со теми од секојдневието во социјализмот, а по 1989 г. и со војната. Нејзината прва публицистичка книга Смртните гревови на феминизмот (1984) е еден од првите прилози кон феминизмот во бивша Југославија. Потоа следуваат: Како преживеавме, Тие ни мравка не би згазиле, Телото на нејзиното тело и Басните за комунизмот.
Во книжевните дела Дракулиќ е свртена кон женското тело, болеста и траумата, испитувајќи ги и животите на креативните жени кои живееле со познати уметници. Ги објавила романите Холограмите на стравот, Мермерна кожа, Како да ме нема, Фрида или за болката, Дора и Минотаурот и други.
Живее на релација Хрватска – Шведска. Објавува написи, колумни и политички коментари во домашни и странски весници и списанија: The Nation, The New Republic, The New York Times Magazine, The New York Review of Books, Süddeutsche Zeitung, Internazionale, Dagens Nyheter, The Guardian, Neue Zürcher Zeitung и Eurozine.