Експертите забележале дека орангутаните кои се наоѓаат во зоолошките градини развиваат нова форма на комуникција.

Способноста да се користат нови изрази за пренесување на содржина е една од основните темели за градање сложен јазик и ретко се забалежуваат во животинскиот свет.

Имено, повеќето животни имаат фиксен сет на пораки чие значење го одредува контекстот – како на пример предупредување за пристигнување на предатор. Се чини дека овие сигнали се вродени, а не научени и еволуирале во телот на долгиот процес на природна селекција, пишува „New Scientist“.

Продуктивноста е очигледна кај луѓето, а научниците веќе некое време расправаат дали оваа способност е присутна и кај некои видови мајмуни.

Антропологот Марлен Фрохлих и нејзините колеги од Универзитетот во Цирих во Швајцарија се обидоа да одговорат на тоа прашање.

Тие проучувале орангутани во зоолошките градини за да видат дали развиле нови начини на комуникација што не биле видени кај оние кои живеат во дивината.

Зоолошките градини на орангутаните им нудат стабилно, но сосема различно опкружување. Тие немаат проблем со набавка на храна ниту се грижат за предаторите. Во дивината, орангутаните претежно живеат прилично осамени, додека во зоолшките градини тие често живеат во поголеми групи и имаат повеќе социјални интеракции.

Фролих и нејзините колеги забележале дека животот во зоолошка градина значително го променил начинот на комуникација на органгутаните.

Тие анализирале повеќе од 8.000 безгласни сигнали користени од 30 орангутани од пет зоолошки градини и 41 орангутани од две различни шуми.

Откако го идентификувале и категоризирале целиот спектар на сигнали, тимот открил дека орангутаните во зоолошките градини користат седум уникатни сигнали, додека оние во дивината имале само еден. Во ексклузивната комуникација во зоолошките градини вклучува и кревање на рака и повторливо плукање вода во лицето.

Повеќето сигнали во зоолошката биле користени за покана за игра или за добивање храна кои често биле повторувани се додека не го постигнат посакуваниот резултат.

„Студијата обезбедува убедливи докази за иновативноста на комуникациските сигнали меѓу орангутаните. Но, треба да се земат предвид различните потешкотии во набљудувањето на орангутани во дивината, што може да влијае на бројот на забележани иновации“, вели филозофот Кристин Сиверс од Универзитетот Јорк во Торонто.

Студијата наречена „Wild-captive contrasts in non-vocal communicative repertories and functional specificity in orang-utans“ е објавена на серверот за биологија „bioRxiv“ и допрва треба да се ревидира.