По строгите карантини низ целиот свет во првата половина на 2020 година, се чинеше дека работите се подобруваа со летото – ограничувањата беа намалени и бројот на заразени со коронавирус почна да опаѓа.

Но, вирусот не исчезна ниту отиде нeкаде. Ова сега е целосно јасно бидејќи многу земји влегоа во втор бран на зараза, а со тоа и нови затворања.

Без оглед на тоа што значи физички, ваквите „напред и назад“ промени помеѓу попуштањето и мерките за затегнување ја оптоваруваат психата, вели германскиот психотерапевт и писател Миријам Присес.

Тој посочува дека колку почесто се случува ова, толку е поголем притисокот. Поедините може да препознаат кога пандемијата ги погодува повеќе отколку што треба, или да почувствуваат кога нивото на стрес е на својот врв.

На ниво на однесување, ова значи повлекување од социјалниот живот и изолација, а на емоционално ниво, карактеристични се немир, страв и напнатост, рече Присес. Емоционалната исцрпеност и летаргија можат дополнително да се продлабочуваат колку подолго трае стресот, предупредува Присес. Имунолошкиот систем може да биде под влијание и на стрес, што кај некои може да резултира со појава на физички болести.

Преис вели дека во таква ситуација треба да се зајакне односот со себеси, да се преиспитуваат сопствените чувства на дневна основа и да се запрашаме што можеме конкретно да направиме за да се чувствуваме подобро. Тој нè советува да обрнеме внимание на тоа како реагираме на нарушувањата и да се консултираме со лекар пред тие да станат поголем проблем.