Генералната директорка на „Макстил“, Марија Дуковска-Павловска, вели дека отсекогаш ѝ било предизвик производство и така се нашла на челната позиција на „Макстил“. Марија е од светот на менаџментот, а не металург како што би се очекувало за врвната позиција во челичната индустрија. Но, како што вели, практиката покажала дека добрите теоретичари се добри и за производствениот процес.

– Да дојдам на ваква позиција, некако ми дојде следствено на мојот кариерен развој. Ова е мое трето работно место во производство – вели Дуковска-Павловска.

Во однос на тоа како ја пречекале во компанијата, таа низ смеа вели:

– Знаете, поради позицијата сите мора да бидат фини со мене, но дали така се чувствувале, не можам да потврдам и не можам да очекувам на сите да им биде добредојдена и сите да сакаат да имаат жена директор.

Дуковска-Павловска вели дека производствената хала на „Макстил“ не би ѝ се допаднала на секоја жена. Таа е редовно таму, со целата заштитна опрема.

– Луѓето што би сакале да кампуваат, би се определиле за оваа работа. Чувството да се облече заштитната облека и да се биде дел од една голема група како нашата, која има 997 вработени, и која нешто произведува, е убаво – вели директорката.

Таа објаснува и дека секојдневно се соочува со многу предизвици, затоа што фабрика, само по себе, значи многу динамична работа. А, во тој процес многу тешко за една жена е да ги усогласи приватните обврски со работните.

– Домашните ситуации треба да ги балансираме со овдешните. Тоа е најтешко за жена на раководна позиција – смета Дуковска-Павловска.

Во „Макстил“ има 83 жени, но директорката вели дека нивниот фокус е да покажат дека во оваа компанија може да се најдат многу повеќе жени.

– Мојата порака кон младите жени е да бидат поотворени, да не се залагаат само за канцелариска работа, да се насочат и кон производството, кое има посебна убавина. Им порачувам секогаш да го следат својот сон и да се борат за тоа што сакаат и секогаш да бидат доследни на своите принципи и етички норми. Сметам дека жените имаат доволно можности. Но, колку сме храбри да ги зграпчиме тие можности, тоа зависи од нас – вели Дуковска-Павловска.