За Богородица Марија знаеме дека била ќерка на Јоаким и Ана и дека била сопруга на сиромашен столар Јосиф и дека се породила во Витлеем.

Знаеме и дека таа со нејзиниот сопруг и син се засолнила во Египет од Ирод, дека била присутна во текот на единствениот настан од детството на Исус за кој зборуваат канонските евангелија, конкретно за ситуацијата во која Исус се одвоил од своите родители кои потоа го нашле во Храмот. Се споменува и нејзиното присуство за време на свадбата во Кана, кога Исус ја претворил водата во вино.

Таа била сведок на неговото патување до ридот Голгота и на самото Распетие; Во таа прилика, Исус ја доверил на грижа на светиот апостол Јован Богослов со зборовите „Жено! Ете ти син!“, а нему со зборовите „Еве ти мајка!“, со што симболично станала мајка на сите верници.

А потоа? По Воскресението, Исус им се појавувал на различни луѓе во текот на следните 40 дена, вклучително и на единаесетте преостанати апостоли (Јуда во меѓувреме се обесил) и на својата мајка.

Таа е единствената жена и единствената личност покрај дванаесетте апостоли (во таа прилика Матеј бил избран како замена за Јуда) која по име се споменува како присутна во горната одаја на неодредена куќа во Ерусалим по враќањето од Маслиновата Гора, по Вознесението што се случило на четириесеттиот ден по Воскресението; Христијаните денес го слават тој настан во горната одаја како празник на Духовите и зборувале така да можеле да ги разберат сите луѓе без оглед на јазикот што го зборувале.

Во тој момент, Марија исчезнува по име од Новиот завет. Постои верување дека „жената облечена во сонце“ од Откровението е всушност Марија, како и дека токму таа е „избраната дама“ од Второто соборно послание на светиот апостол Јован Богослов, но не се споменува по име.

Меѓутоа, дури и да е таа, тоа не кажува ништо за нејзината понатамошна земна судбина, односно не кажува за нејзиниот живот по Христовото заминување.

Светото предание вели дека Јован Богослов сериозно го сфатил своето посвојување и се грижел за Марија до крајот на нејзиниот живот. Дела на апостолите и посланијата, меѓутоа, покажуваат дека тоа не го спречило на неговата мисионерска работа и дека често бил надвор од Ерусалим, иако секако бил присутен за време на Ерусалимскиот собор околу 50-тата година.

Таа можеби го придружувала на тие патувања, а можеби и не. Постојат преданија на верници кои велат дека некое време живеела во Ефес, но изјавите за нејзиниот престој во Ерусалим се многу посилни.

Православната црква учи дека во Ефес престојувала неколку години, а овој град се споменува и како место на привремен престој и во синодалното писмо приложено од заклучоците на Третиот вселенски собор во Ефес одржан во 431 година, иако толкувањето на тие редови може да биде и различно бидејќи реченицата е недовршена.

Аргументите во корист на Ерусалим како нејзино главно пребивалиште укажуваат на тоа дека е малку веројатно дека Богородица го придружувала Јован Богослов на неговите патувања и дека тој веројатно ја оставил на грижа на своите пријатели во тоа време. Од друга страна, еврејските христијани бегале од прогонството од Светиот град, а со нив и таа. Но, голем број од нив и се вратиле.

Во основа, Светото предание вели дека Јован купил куќа на Сион во која таа живеела, дека лекувала болни и опседнати, дека им делела пари на сиромашните и вдовиците и дека живеела уште 15-24 години по Христа. Според Светото предание, Марија умрела во својата 60-та или 72-та година од животот, во Ерусалим, каде што била и погребана и каде што се вознела на небото.

Последново е настанот што денес се слави како Успение на Пресвета Богородица. Православните христијани веруваат дека самиот Спасител слегол од небото и ја зел нејзината новородена душа („го предала својот дух во рацете на Спасителот“), и дека три дена подоцна и телесно била земена, па телото станало невидливо.

Католиците генерално го делат ова мислење (папата Јован Павле Втори го потврди како официјално во 1997 година), иако сè уште постои спорење меѓу нив дали Марија умрела физички пред Успение. Исто така, постојат и некои во Католичката црква кои веруваат дека Ефес всушност бил местото на нејзиното Успение, иако ова е многу споредно прашање и не ја допира суштината на христијанството.

Гробот на Богородица во Ерусалим, кој се наоѓа во црквата Успение на Пресвета Богородица во Гетсиманија во подножјето на западната падина на Маслиновата гора, денес е едно од најголемите христијански светилишта, иако недостигот на информации за него постари од 5. век, многумина наведува да се сомневаат дека е во прашање автентичен споменик.

Православната легенда вели дека Света Богородица во една прилика пловела од Јопа за Кипар заедно со апостол Јован за да го посетат епископот Лазар, но дека бурата го пренасочила бродот и го принудила да се закотви на Атос, во близина на денешниот манастир Ивирон.

Марија излегла на брегот и била толку маѓепсана од природата на овој мал полуостров што го замолила Христос да го претвори полуостровот во нејзина градина. Тогаш се слушнал глас од Небото: „Ова место нека биде твое наследство и твоја градина, рај и небо на спасението за оние што бараат спасение“.

Така, според легендата, Атос станал градина посветена на Мајка Богородица, градина во која поради тоа не им бил дозволен пристап на други лица од женски пол.