Жабур е родена во Тунис и самата открива дека помина долг пат за да дојде каде што е сега, 39. најдобра тенисерка на светот. На почетокот од кариерата, најголемата помош ја имаше од семејството.

„ На пет години започнав да тренирам тенис во градот Сус, но веќе на 13 години морав да го напуштам градот. Во Тунис имаше само едно училиште кои овозможуваше да учите и да тренирате тенис, но беше оддалечено дури 140 километри од дома.

Ми беше тешко да го напуштам домот. Имаше моменти кога немав пари за да отпатувам на турнир. Во тоа време имав среќа што браќата и сестрите финансиски ми помагаа иако ми беше тешко да им барам пари на најблиските бидејќи тогаш не знаев дали ќе можам да им ги вратам. Тие секогаш ми велеа дека веруваат во мене и дека не треба да им се вратат парите.
Тоа ми ја смени кариерата бидејќи на турнирите можев да одам со тренер. На почетокот од кариерата правевмногу грешки со тренерите, тренинзите, распоредот на турнирите, но истовремено научив дека мојата земја е дел од мене. Луѓето беа против мене понекогаш, посебно тие што се обложуваа, ќе загубат пари кладејќи се на моите натпревари и потоа коментираа дека сум муслиманка“.

View this post on Instagram

“I was the youngest one of my brothers and sisters, so she took me to the club with her. It was around this time, from 3-5 years old, I was actually swimming. I was born in Ksar Hellal and moved to Sousse at 5 and that’s when I chose to play tennis. Sousse was great but needed more resources to improve, which is when I had to decide if I needed to leave my home city at 13 years old. There was this school in Tunis that would allow me to train and go to school at the same time. It gave me the chance to train more hours, which is what I needed. It was 140 kilometers from my home. It was very difficult for me to leave my city, it was one of my biggest struggles. It has been a long process since then. Before I broke through there were some times where I couldn’t travel and had to choose not to play the tournament. I was lucky that my brothers and sisters helped me with money at times. It hurt to ask my loved ones for financial help. At the time I didn’t even know if I would ever be able to repay them. They would always remind me that they believe in me and didn’t want the money back but for me, in my head, I needed to return it eventually. It changed my career because it allowed me to take a coach to tournaments when I couldn’t normally afford it. Even with all the help I had to figure out a lot on my own. I made many mistakes when it came to coaching, practicing, tournament scheduling, everything. I had to figure out what worked for me. I learned a lot over the years. I learned my country has always been a part of me even when times weren’t easy. People have been against me at times, especially the gamblers, who always have something to say. I have had many of them, when they lose money on me, comment on me being a Muslim. In the beginning I didn’t know what to do when people said racist remarks, especially after the revolution, a scary time for my country. I then would figure out that it was just a lack of intelligence, not really knowing what they are talking about, so there is no need to waste my time with responding to gamblers. I just want to set the best example I can.” @onsjabeur Go to behindtheracquet.com for extended stories, podcast and merch.

A post shared by Behind The Racquet (@behindtheracquet) on Apr 3, 2020 at 9:59am PDT

Во колумната за „Behind The Racquet“, Онс Жабер пишува и дека на почетоците од кариерата не знаеше како да се одбрани од навредите на расна основа.

„Имав проблеми по револуцијата, кога владееше страв во мојата земја. Потоа сфатив дека туе луѓе имаат проблем со интелигенцијата, не знаар за што зборуваат и поради тоа немав намера да го губам времето одговорајќи им на коцкарите“, пишува Жабер, за која тешките времиња од почетоците се зад неа, а од турнирите досега заработи повеќе од два милиони долари.