Научниците открија нов начин да ги идентификуваат просечните возрасти кога мажите и жените се репродуцирале низ човечката еволутивна историја, пишувА „Сајенс алерт“ (Science alert).

Со проучување на мутациите на ДНК кај современите луѓе, тие открија прозорец што им дозволува да ѕирнат 250.000 години наназад во времето.

„Преку нашето истражување на современите луѓе, забележавме дека можеме да ја предвидиме возраста на која луѓето имаат деца од типовите на мутации на ДНК што им ги оставиле на нивните деца“, вели коавторот на студијата Метју Хан, геномолог на Универзитетот во Индијана, Блумингтон.

„Потоа го применивме овој модел на нашите човечки предци за да одредиме на која возраст раѓале нашите предци.

Тие откриле дека, во изминатите 250.000 години, просечната возраст за луѓето да имаат деца е 26,9 години. (За контекст, пред 300.000 години е исто така приближно кога се појавил нашиот вид.)

Просечниот татко на Хомо сапиенс отсекогаш бил постар од просечната мајка на Хомо сапиенс, покажа студијата, при што мажите стануваат родители на 30,7 години, наспроти 23,2 години за жените.

Но, старосниот јаз се намали во последните 5.000 години, додаваат истражувачите, забележувајќи дека најновите проценки на студијата сугерираат дека просечната возраст кога жените стануваат родители сега е 28 години. Овој тренд се чини дека во голема мера е поттикнат од жените кои имаат деца на постара возраст, сугерираат тие.

Сепак, покрај порастот на возраста на мајките во последно време, студијата откри извонредна конзистентност во просечната возраст на новите родители во текот на постоењето на нашиот вид. Не се зголемува постојано од праисторијата, известува тимот, иако флуктуира со текот на времето.

Просечната возраст на зачнувањето се чини дека паднала пред околу 10.000 години, и бидејќи тоа приближно би се совпаднало со појавата на земјоделството и зората на цивилизацијата, истражувачите велат дека тоа би можело да биде поврзано со брзиот раст на населението во тоа време.

Познатата историја во најдобар случај се враќа само неколку илјади години наназад, а широките информации на ниво на население како ова е тешко да се соберат само од археолошки докази.

Но, во секој од нас денес демнат и тајните на нашите предци, па така Хан и неговите колеги нашле на начин да ја одредат родителската возраст во минатото.

Новата студија го користи откритието за de novo мутации – ДНК измени кои дебитираат кај еден член на семејството, а се појавуваат спонтано наместо да се наследуваат преку семејното стебло.

Додека работеле на друг проект кој ги вклучува овие нови генетски промени и родители на позната возраст, истражувачите забележале интересна шема. Врз основа на податоците од илјадници деца, моделот и бројот на нови мутации кои се формираат кај родителите пред да се пренесат на нивните деца зависат од возраста на секој родител при зачнувањето.

Ова им овозможи на истражувачите да проценат одделни времиња на машки и женски генерации низ 250.000 години.

„Овие мутации од минатото се акумулираат со секоја генерација и постојат кај луѓето денес“, вели коавторот на студијата и филогенетичар од Универзитетот во Индијана, Ричард Ванг.

„Сега можеме да ги идентификуваме овие мутации, да видиме како тие се разликуваат помеѓу машките и женските родители и како тие се менуваат во функција на возраста на родителите“.

Претходните истражувања користеа и генетски индиции за да се процени должината на генерациите со текот на времето, но обично се потпираше на споредби помеѓу модерната ДНК и древните примероци кои беа просечно пресметани по пол и во изминатите 40.000 до 45.000 години, забележуваат истражувачите.

„Приказната за човечката историја е составена од различни извори: пишани записи, археолошки наоди, фосили итн.“, вели Ванг.

„Нашите геноми, ДНК пронајдена во секоја наша клетка, нудат еден вид ракопис на човечката еволутивна историја.

„Наодите од нашата генетска анализа потврдуваат некои работи што ги знаевме од други извори, но нудат и побогато разбирање на демографијата на древните луѓе.

Студијата е објавена во Science Advances.