Синдромот на ненадејна смрт на доенчиња- СИДС (SIDS) може да има биолошки механизам кој може, барем делумно, да помогне да се објасни причината за состојбата. Истражувачите идентификуваа абнормалност на мозочното стебло што влијае на рецепторите за серотонин, за кои веруваат дека, заедно со другите биолошки и еколошки фактори, може да го зголеми ризикот од СИДС кај новороденчињата, пишува Ифлсаенс (iflscience).

СИДС со децении ги сопнуваше научниците, но новата студија сугерира дека рецепторите на серотонин може да имаат важна улога.

Познато и како „смрт во креветче“, СИДС е ненадејна, неочекувана и необјаснета смрт на навидум здраво бебе помало од една година, што обично се случува додека спијат. Тоа е ретка, но сè уште водечка причина за пост-неонатална смрт на новороденчиња во Соединетите Американски Држави, погодувајќи околу 38 од 100.000 живородени деца во 2020 година, според Центрите за контрола и превенција на болести (Centers for Disease Control and Prevention).

Причините за овој синдром се непознати, и покрај богатото истражување, па дури и некои откритија. Така, истражувачите, предводени од Робин Хејнс од Бостонската детска болница, Масачусетс, започнаа студија за да дознаат повеќе. Тие го собраа и анализираа ткивото на мозочното стебло на 70 починати доенчиња, од кои 58 починале од СИДС и 12 од други причини помеѓу 2004 и 2011 година.

При споредување на ткивата, тимот забележал разлики во тоа како серотонинот, хемикалија која испраќа сигнали помеѓу нервните клетки, е вклучен во модулирање на бројни биолошки процеси, вклучувајќи го расположението и спиењето и како тој се врзува за рецепторите.

Истите овие рецептори, наречени рецептори 5-HT 2A/C, претходно биле поврзани со возбуда и автореанимација кај глодарите и затоа може да имаат заштитна функција за време на спиењето.

Истражувачите откриле дека врзувањето на серотонинот за овие рецептори е променето во долниот дел на мозочното стебло на бебињата кои умреле од СИДС, во споредба со оние кои умреле од други причини. Тие шпекулираат дека овие абнормалности, барем во една подгрупа на СИДС, може да доведат до „неуспех во повеќе витални респираторни, кардиоваскуларни и автономни системи на мозочното стебло кои се неопходни за успешна реоксигенација и перфузија на мозокот во развој, како резултат на недостаток на кислород“.

Таквата биолошка ранливост, во врска со други фактори како што се положбата на спиење и возраста на детето, може да придонесе за зголемен ризик од СИДС, смета тимот.

„Претставената работа се надоврзува на претходната работа на нашата лабораторија и други кои покажуваат абнормалности во серотонергичниот систем на некои доенчиња СИДС“, рече Хејнс во изјавата.

„Иако идентификувавме абнормалности во рецепторот на серотонин 2A/C кај СИДС, врската помеѓу абнормалностите и причината за смртта останува непозната. Останува многу работа во одредувањето на последиците од абнормалности во овој рецептор во контекст на поголема мрежа на серотонин и не-серотонински рецептори кои ги штитат виталните функции во срцевата и респираторната контрола кога ќе бидат предизвикани.

Се надеваме дека таквото истражување може да ни помогне еден ден да го предвидиме ризикот од СИДС кај доенчињата. Сепак, во моментов немаме средства да ги идентификуваме доенчињата со биолошки абнормалности во серотонергичниот систем“, додаде Хејнс, нагласувајќи ја важноста да се придржуваме до практиките за безбеден сон.

Минатата година, Американската академија за педијатрија ги ажурираше своите упатства за спиење на доенчињата за прв пат по шест години, обезбедувајќи ажурирани препораки за безбедно спиење и совети за намалување на ризикот од СИДС. Ова вклучува лежење на доенчињата рамно на грб на ненаклонети површини и избегнување на споделување на креветот.

Повеќе информации може да најдете овде.

Студијата е објавена во Journal of Neuropathology & Experimental Neurology.