Шекспир многу одамна рекол дека уметноста е огледало на природата и мудроста. Колку често среќаваме филмови или серии кои се „одраз“ на одредена состојба на светот?

Со текот на годините, жанрот хорор се покажа особено „вешт“ во ова, иако честопати на општеството му е потребно некое време да ги испроцесира ужасите од реалниот живот за да ги пренесе на големото платно.

Има неколку клучни настани во историјата што биле инспирација за многу хорор филмови во светот.

Важно е да се напомене дека не секој од тие филмови е „буквален пренос“ на вистинити случувања, секако повеќето теми кои стануваат мејнстрим се темелат на она што ја доловува фантазијата на публиката во одредено време. Но, има исклучоци.

Хоророт како жанр се појавува меѓу 1900 и 1920 година, а многу од светските „филмаџии“ се свртеле кон книжевните класици како изворен материјал. Како романот „Frankenstein“ од Мери Шели објавен во 1910 година, „Dr. Jekyll and Mr. Hyde“ во 1908 година и „The Picture Of Dorian Gray“ од 1910 година.

Инспирацијата црпена од ужасите на готската литература продолжила да доминира сè до 40-тите години на минатиот век, со тоа што режисерите го држеле изворот на ужасот многу подалеку од реалниот живот.

Ги видовме сите класици во филмската индустрија, вампири, врколаци и мумии. Жанрот ги „држеше“ своите чудовишта „под контрола“.

На 6 август 1945 година, се случи нуклеарна катастрофа во јапонскиот град Хирошима, со што беа убиени 80.000 луѓе, а најмалку 60.000 други кои „преживеале“ би биле мртви до крајот на годината.

Само неколку години подоцна, во киносалите низ светот се појавија низа хорор филмови за радиоактивни мутанти и последици од „грешката на злобните научници“. Филмот „OG Godzilla“ од 1954 година и „The Fly“ од 1958 година се примери за тоа.

Ривалството на Студената војна помеѓу Америка и Советскиот сојуз траеше со децении и како резултат на антикомунистичките сомневања, овие теми беа „употребени“ во жанрот на хоророт. Од „Invasion Of The Body-Snatchers“ од 1956 година до „The Blob“ од 1958 година. Преточувајќи ги приказните поврзани со вонземски чудовишта кои ги набљудуваат своите жртви од далеку или целосно ги асимилираа.

До 90-тите години, во светот почнува феминистичкото движење „Girl Power“. Времето на актуелните панк-рок, хип-хоп културата поврзана со новите технолошки откритија како мобилните телефони и интернетот беа своевиден обид за интегрирање во хорор филмовите.

Ерата која ја редефинираше „The Final Girl“ – тропа што се однесува на последната жива девојка или жена која се соочува со убиецот, односно онаа што останува да ја раскаже приказната. Мотивот на „The Final Girl“ се забележува во многу хорор филмови, уништувајќи го стереотипот дека преживеаните жени се беспомошни.

Наместо тоа хорор индустријата на светот ја подари паметната и способна Кларис Старлинг во филмот „Silence Of The Lambs“ во 1991 година. Бафи Самерс во филмот „Buffy The Vampire Slayer“ од 1992 година. Новите хорор хероини како Синди Прескот и Гејл Ведерс од „Scream“ во 1996 година како и Елевин Карнахан од „The Mummy“ во 1999 година.