Станува збор за лица кои се наклонети да останат во однос во кој со нив се постапува лошо од страв да не останат сами. Грчевито се држат за друг, дури и во однос кој е дисфункционален. Имаат проблем да започнат нешто ново, критиката и неодобрувањето лесно ги навредува, додека анксиозноста и хроничниот стрес им се заканува во поголемиот дел од животот.

Избегнувањето конфликт по цена на губење на идентитетот е најтипичен знак дека станува збор за зависен тип на личност. Го живеат својот живот преку другите и за другите, среќни се само кога и другите се среќни. Целосно се потчинуваат на желбите на оние кои ги сакаат, заборавајќи ги своите потреби и својата личност.

Зависните личности надворешно зрачат со топлина и дружељубивост, но под тоа се крие личност која се гледа себеси како беспомошна, со страв да преземе било каква иницијатива.

Животните околности често бараат од човекот да се потпира сам на себе и мал е бројот на оние кои можат да се изборат во такви ситуации. Карактеристика на зависните лица е паниката со која се соочуваат во такви ситуации.

Кога се под стрес и кога животот бара наоѓање решение, зависните личности се наклонети да го употребат туѓото мислење како свое.

Емотивната тежина овие лица ја чувствуваат најмногу преку немоќта и чувството на неадекватност. За да се изборат со тоа, избираат стратегија на поврзаност со друга личност која постојано би ги уверувала во спротивното. Ова е една од причините зошто тие одбиваат било какво натпреварување.

Преку психијатриска работа по надминувањето на ставот на потчинетост се развива довербата. Се буди афирмирањето на сопствената личност, се работи на зајакнување на верувањето во самостојното функционирање, без потреба за потчинување.

По пат на психијатриска работа личноста не се трансформира во нешто сосема поинакво, туку особините кои личноста ги поседува се прилагодуваат на автентичните потреби – зајакнување на силата и минимизирање на слабостите.