Тања Кокев, модна дизајнерка: Животот е игра на добро и лошо, црно и бело, а балансот е некаде помеѓу
Модната дизајнерка Тања Кокев, која од неодамна има и салон за убавина, на читателките на „Женски печат“ им открива дека кога имаш 46 години, имаш доволно искуство да знаеш што те прави среќен, а што ти носи тага. Па се трудиш со сите сили да го најдеш балансот меѓу тие две нешта.
Во навика ѝ е да трча со слушалките на уши, слушајќи ја омилената музика. Ограничувања не сака, а тука спаѓа и режимот на исхрана. Ја почитува само умереноста во сè, па и во исхраната. Но, она што според неа бара многу повеќе, е работата на себе како личност.
Практикуваш ли посебен режим на исхрана?
– Во принцип, не сум карактер кој сака да робува на било какви режими. Единствениот режим кој го почитувам е умереноста. Умереност во сè, па така и во исхраната. Тоа значи дека не сакам да се лишам од ништо, но сè во многу умерени количини. Преку недела се трудам секој оброк да биде класична манџа со многу зеленчук, а за време на викенд риба и месо.
На јавноста си ѝ позната како модна дизајнерка, но тоа што е помалку познато е дека имаш и салон за убавина. Колку ги користиш сите оние третмани што ги нудат современите салони за убавина?
– Кога станува збор за нега на лицето, не правам никакви компромиси. Главната нега е во мојот салон за убавина „Ароматик бјутис Кокев“. Еднаш неделно правам апаративен лифтинг дополнет со различен тип на третман, од „антиејџ радиенс“ и ултрахидратација. Ги менувам секоја недела, по однапред одреден распоред за да му дадам сè што му е потребно на моето лице.
Која е тајната на 46 години да изгледаш онака како што изгледаш, во добра форма? Гени се во прашање или вежбање?
– Би рекла 50-50, имам наследено навистина добри гени за кои сум неизмерно благодарна. Но, исто така, трчам петпати неделно наутро. Сакам да трчам сама, само со слушалки и омилената плеј-листа.
Како што е важно физичкото здравје, исто толку е и психичкото. Како постигнуваш внатрешен баланс?
– Е, ова бара најмногу работа. Работам многу на себе, секој ден се трудам да бидам подобра личност прво сама со себе, потоа и со другите. Една од главните пречки за баланс е и стравот. Затоа, многу треба да се работи на него. Колку помалку стравови, толку помалку ограничувања. Во принцип на 46 години имаш доволно искуство да знаеш што те прави среќен, а што ти носи тага и се трудиш со сите сили да го најдеш балансот меѓу тие две нешта. Животот е игра на добро и лошо, црно и бело, балансот е некаде помеѓу, лесно се наоѓа ако знаеш да гледаш и слушаш со затворени очи и уши. Помалку со паметот, повеќе со срцето.
