Во мирниот дел на француската ривиера, бродоградилиштето La Ciotat соопшти дека пишува сметки за такси за прицврстување на високата бела суперјахта Аморе Веро, но не знае на кого да ги испрати.

Царинските агенти го запленија бродот долг 86 метри додека неговиот екипаж се подготвуваше да исплови од пристаништето ноќта на 2 март, два дена откако Европската унија го додаде Игор Сечин, шефот на руската државна нафтена компанија Роснефт на списокот со санкции за војната во Украина.

Француското Министерство за финансии соопшти дека јахтата и припаѓа на компанија контролирана од Сечин – еден од најстарите сојузници на рускиот претседател Владимир Путин. Министерството одби да ја именува фирмата.

Но, Сечин – во изјавата испратена до Ројтерс од Роснефт – го негираше ова.

Министерот за финансии Бруно Ле Мер рече дека Франција официјално го запленила бродот Аморе Веро – мерка за која официјалните лица рекоа дека и го дава на државата старателство над јахтата и ги остава трошоците на сопственикот.

Но, властите не ги известија третите страни за статусот на бродот, оставајќи нејасно кој е одговорен за неговото одржување, рекоа две компании вклучени во сервисирањето на јахтата. Како што се натрупуваат сметките, извршен директор на бродоградилиштето La Ciotat рече дека компанијата не е сигурна како да добие плата.

„Продолжуваме да фактурираме“, рече Алис Боасо, службеник за комуникации во бродоградилиштето La Ciotat. На прашањето кој ќе ја плати сметката, таа рече: „Не знаеме“.

Прашањата над Аморе Веро укажуваат на сложеноста со која се соочуваат властите додека ги таргетираат средствата на сојузниците на Путин и нарушувањето што им се создава на некои бизниси.

Во Европската унија, финансиското богатство на олигарсите останува главно недопрено, но европските држави ги замрзнаа или запленија физичките средства, вклучувајќи имоти и најмалку 11 суперјахти.

Џон Далби, сопственик на Marine Risk Management, кој ги обновува поморските средства во име на осигурениците и банките, рече дека медитеранските влади имаат мало искуство во правните сложености на запленувањето на суперјахти.

„Има недостаток на кохезија во она што луѓето го прават: помеѓу државните актери и другите трети страни, како доверителите“, рече Далби, додавајќи дека разговарал со властите во Медитеранот и САД.

Сопственоста

Русите поседуваат речиси секоја десетта суперјахта, се наведува на специјализираната веб-страница Superyacht Times.

Некои од оние кои се во сопственост на санкционирани поединци се закотвени во безбедни засолништа – како што се Еклипс на Роман Абрамович и Соларис во Турција – или пловат во меѓународни води надвор од јурисдикцијата на државите кои наметнуваат санкции.

Бродот „Аморе Веро“ бил во пристаништето во Франција каде што се ремонтирал специјалистот за луксузни јахти МБ92 кога биле воведени санкциите, рече Ле Мер.

Властите го зазедоа наместо само да го „замрзнат“ Аморе Веро затоа што неговиот обид да го напушти пристаништето беше спротивно на режимот на санкции на ЕУ и го прекрши францускиот закон, рече министерот.

МБ92, запрашан дали добил целосна исплата за реконструкцијата или дали очекува да го стори тоа, изјави за Ројтерс: „Сè уште чекаме формално известување од Царината што ќе го разјасни официјалниот статус на бродот“.

Поморскиот адвокат Паскал Флот рече дека тешкотиите во одредувањето на сопственоста на мегајахтите може да бидат една од причините зошто француските власти не ги известиле третите страни за статусот на Аморе Веро.

Гадни изненадувања

Годишните тековни трошоци на најголемите суперјахти може да изнесуваат до 10% од нивната вредност, рече Флот, вклучувајќи ја платата на екипажот, поправките, горивото, храната, осигурувањето, таксите за сместување и комуналните услуги на брегот.

За брод како што е Sailing Yacht A од 540 милиони долари, во сопственост на баронот за јаглен и вештачко ѓубриво Андреј Мелниченко,  тоа може да значи милиони долари секој месец.

Во Италија, со замрзнатите средства управува јавно назначен администратор, а трошоците за одржување се на товар на државната агенција за имот. Тие подоцна мора да бидат вратени од сопственикот или државата може да го продаде средството за да ги врати трошоците.