Пратениците дадоа зелено светло на Законот за легализација на бесправно изградените објекти, кој дозволува легализирање на дивоградби во заштитени подрачја, по добиена согласност од надлежниот орган, а исклучени се дивоградбите во границите на Охридскиот регион, дивоизградените станбени згради, доградби и надградби на станбени згради.

Поранешната претседателка на Асоцијацијата на архитекти, Даница Павловска – Циги за Утрински брифинг вели дека ваквиот закон ваков како што е срочен, именуван и како што ја третира материјата е навистина провокативен и пораката што ја испраќа не е соодветна, дури е навредлива, затоа што се однесува на еден дискриминирачки однос кон оние кои што го почитуваат законот и правото.

Проблемот, темата на легализација на бесправна градба или како што во светот се именува – неформална, не е случајно зошто така се именува, затоа што ние живееме во општество во кое што треба да се обезбеди дом за секој, право на дом и што е најважно треба да се обезбедат услови за планирање на просторот, каде што човекот ќе си го најде своето место и дом. Тоа е нешто што оди со државноста, секоја држава тоа треба да го обезбеди. И ООН во една програма со Виенската конвенција тоа и го наложи на своите членки. Значи овој проблем не е од сега, има децении, се разрешува на глобално ниво. Но за мене искуствата кои ги имавме до сега, со обидување за разрешување на овој проблем, фактички ние со овој нов закон го продолжуваме тој третман со закони на легализација на бесправни градби кој што е од 2011 година и кој што мораме да признаеме не беше баш ефикасен. Законска рамка треба да постои, но таа треба да е само една алатка во градењето на политиките за домување и не само за домување – политиките во планирањето на просторот. Можеби јас многу често зборувам за просторот како непобновлив ресурс и како нешто што треба да се почитува до ниво на фетиш, но така е. Државата е таа која што треба да се грижи, планира, користи и експлоатира просторот со кој што управува. Во таа смисла, историјатот кој што требаше да му претходи на овој закон значи една анализа, односно едно проценување на тие кумулативни ефекти од законот кој од 2011 се спроведува, сега се обновува со друго именување – едноставно една проценка на таа социјална дадена вредност – дали сме ја добиле или не. Се работи за еден многу комлексен проблем со многу аспекти. Се работи за 690.000 објекти кои што се регистрирани, а знаете како се регистрирани – едни се легализирани, околу 256.000, а има уште 430.000 нови барања, значи ние имаме проблем со голема тежина кој што мора да се разрешува, но не само со еден закон, туку тоа е еден процес кој што треба да се управува и низ него да се профилираат нови политики“, вели Павловска.

„Ова се доживува како една општа наплатна амнестија на се она што се прави бесправно и не само што ќе реагираат граѓаните, туку ќе реагираат и последните два филтри -Уставниот суд или претседателот на државата, и јасно е дека тој дискриминирачки став е нешто што иритира – свесни сме за непостоење на казнивост. Потребна е поинаква и поригорозна казнена политика во оваа сфера“, вели Павловска.

Целиот разговор погледнете го во видеото: