Разговор со Ива Матиќ, пилот на авион на комерцијални летови: Уживам на небото во магичните пурпурни зајдисонца и секогаш различните изгрејсонца

Фото: Приватна архива

Храбрите ги прават промените и го движат светот напред. Таква храбра жена е Ива Матиќ, прва жена пилот во Армијата и прва жена пилот на хеликоптер, а од неодамна и пилот на авион на комерцијални летови.

Ти се исполни сонот, после четири години успеа да станеш и пилот на авион на комерцијални летови. Низ што сè помина за да стигнеш до лиценцата?

– Четири години од првата помисла да поминам од хеликоптери на авиони, инаку две и пол години обука, која требаше да биде во траење од една и пол година, меѓутоа заради глобалната ситуација завршувањето на тренингот се пролонгираше.

Инаку, во текот на овие две и пол години имав теоретски испити кои беа прилично обемни, а имав многу кратко време за нивно подготвување –  во 8 месеци имав 14 испити, и летови на три различни типови на авиони со цел учење на процедурите и сите потребни вештини за управување на авион во цивилниот дел од авијацијата. Ова е прилично општо објаснување, ако навлезам во детали ќе ми требаат неколку страници за да опишам низ што сѐ поминав. Не е лесен патот до цивилната авијација, посебно ако доаѓате од држава како нашата, која не е дел од официјална Европа и каде што авијацијата треба уште многу да се развива.

Летањето со таа голема птица, ноќе под небо без облаци, а полно со ѕвезди, или летање над слој од стратуси кои изгледаат како големо бело памучно море, носи моменти кога сѐ е толку смирено, чувството за планетата исчезнува, како да летаме сами во интерпланетарниот простор.

Девет години си пилот, почнувајќи од Армијата на РСМ, како прва жена пилот на хеликоптер. Но што беше магичноста во предизвикот да се стане пилот на комерцијални летови?

– Повеќе часови поминати во воздух и, секако, летањето со таа голема птица која е инженерско совршенство, ноќе под небо без облаци, а полно со ѕвезди, или летање над слој од стратуси кои изгледаат како големо бело памучно море. Во такви моменти сѐ е толку смирено и чувството за планетата исчезнува, како да летаме сами, сами во интерпланетарниот простор. Потоа, тука се магичните пурпурни зајдисонца, и секогаш различните изгрејсонца… И уште многу други глетки, чувства и искуства за кои можам да зборувам со часови.

И сега, кога ја имаш лиценцата в раце, што понатаму? Имаш ли веќе некоја понуда?

– Низ целиот мој тренинг јас бев…

Целиот текст прочитајте го ТУКА.
Извор: Еспресо.мк.

Почитуван читателу,

Нашиот пристап до веб содржините е бесплатен, затоа што веруваме во еднаквост при информирањето, без оглед дали некој може да плати или не. Затоа, за да продолжиме со нашата работа, бараме поддршка од нашата заедница на читатели со финансиско поддржување на Слободен печат. Станете член на Слободен печат за да ги помогнете капацитетите кои ќе ни овозможат долгорочна и квалитетна испорака на информации и ЗАЕДНО да обезбедиме слободен и независен глас кој ќе биде СЕКОГАШ НА СТРАНАТА НА НАРОДОТ.

ПОДДРЖЕТЕ ГО СЛОБОДЕН ПЕЧАТ.
СО ПОЧЕТНА СУМА ОД 60 ДЕНАРИ

Видео на денот