Промените кои нагло му се случија на Скопје во 2014 година биле инспирација за најновото дело, романот „Скитачот“ на сликарот, писател, стрип мајстор, создавач на брилијантни приказни во различни форми и облици, Матеј Богдановски. Во „Скитачот“ Богдановски испреплетува ликови од другата страна на светот со скопјани, сите на куп уметнички души.

Дејствието во книгата се одвива во 2014 година во македонската метропола.

– Тие промени кои му се случуваа тогаш на Скопје мене ме афектираа, ме допреа. Јас и самиот бев голем противник на сето тоа и во самото време кога се случуваше. Оваа приказна дојде од повеќе страни, не знаев што ќе излезе на крајот и за мене беше интересна авантура. Приказната ја започнувам уште во претходната книга „Градски деца“, каде зборувам за ноќниот живот во Скопје некогаш, многу забава, многу музика, многу љубов … Се прашував дали е добро да ја продолжам со тоа што ќе го раскажам животот во новото Скопје, кое е многу поразлично – вели Богдановски за „Слободен печат“.

Оние кои имаат малку познавање за уметноста можеби и ќе препознаат дека повеќе сцени од книгата се рефлексија на делата на холандскиот ренесансен сликар Јеронимус Бош.

-Најголемиот дел од сцените во романот се инспирирани од слики на Бош, тоа е впрочем основата на која се темели книгата. На пример, магионичарот кој се појавува во книгата и прави трикови на плоштадот „Македонија“ тоа е една слика на Бош, потоа новинарот на Канео кој ги добива важните вести за големите промени кои претстојат, тоа е делото „Јован од Патмос“, нели Јован кој ја прима апокалипсата, е мојот лик Јован го прима откровението за градот и да не откривам премногу – додава авторот.

Со Богдановски направивме и една ретроспектива низ историјата на уметност за тоа како се однесувале уметниците и како се однесуваат денес во однос на нивното творештво, но и влијание на општествените промени.

Тој зборуваше и за поезијата од весници која ја создава.

-Тоа се случи многу случајно. Играјќи си со насловите од весниците, а Слободен печат ми беше еден од најдрагите морам да кажам. Едноставно, сечкајќи ги насловите и менувајќи го распоредот на зборовите добивав некој текст кој наликуваше на поезија. Тоа е колажна техника, со која си играле дадаистите, надреалистите во почетокот на 20 век – рече Богдановски.

Со него поразговаравме и за состојбата на македонскиот стрип. Богдановски проблемот кај стрипот, но и воопшто кај уметноста го гледа во тоа што има недостаток на читачка публика.

Погледнете го целото интервју во продолжение: