Дејан Миќиќ од Бјелина, Босна и Херцеговина имал тежок живот без родители и многу страдања, исполнет со малтретирање и растење на улица, Семејството Станишиќ ги препознало маките и болките кои ги носи и му ги отвориле вратите од нивниот комплекс и му понудиле можност да работи таму, сторија на телевизија BN.

„Животот ми беше многу тежок, но благодарение на жителите на Семберија, црквата Свети Ѓорѓија во Бјелина, храмот Петропавловск, со молитва, многу ми помогна, бидејќи немав воспитување, туку сам се борев во текот на целиот мој живот и секогаш ќе останам таков, да се борам“ вели Дејан.

Неговата животна приказна претходно беше објавена во медиумите. Дејан не знае кои се неговите вистински родители и како што кажа, не сака повеќе да знае.

-Ако не ме бараа до сега, не ми требаат сега кога сум свој човек. И да се појават, немаше да имам срце да им пријдам, само ќе ја свртев главата и ќе реков – не те познавам, иако секогаш ми недостасуваше да ја чувствувам таа семејна љубов“ – искрено изјави Дејан.

Тој беше посвоен на една и пол година, откако беше пронајден напуштен во парк во картонска кутија. Семејството во кое порасна беше сè освен она што требаше да биде.

– Ме тепаа и малтретираа. Мојот очув двапати ми стави пиштол во уста. Покрај мене имаа уште две деца. Им ги перев сите алишта, ја чистев куќата, ги поддржуав. Ако заработував помалку од 50 марки дневно на улица, не смеев да влезам дома. Ако не носев доволно пари, морав да спијам некаде во градот – изјави Дејан.