Ако целерот ви служи само како додаток на супата или варивата и не ви паѓа напамет што да правите со него, крајно време е да научите нешто повеќе за овој неправедно запоставен зеленчук.

Најчесто има два вида целер – коренест и листест. Од коренестиот се користи само коренот, а листовите како зачин, додека од листестиот се користат крцкавите стебленца.

Прекриен со влакненца и со остатоци од земја, целерот не изгледа привлечно, но тоа не значи дека треба да го заобиколите. Во овој неугледен корен се крие богат и ароматичен вкус, кој ќе збогати многу јадења, а добар е и како прилог.

Целерот лесно се вари и има двојно помалку калории од компирот, а 100 г корен од целер содржи 40 калории. Одличен извор на витамини е, а останатите потребни минерали и витамини ги содржи во помали количини. Има диуретско дејство, а помага при надуеност и стомачни тешкотии.
При избор на корен од целер водете сметка да е цврст на допир, а ако има остатоци од стебленцето, мора да бидат свежи. Со стоење целерот губи боја и брзо оксидира, но губи и вредни нутритивни состојки, па не го купувајте сечен, туку изберете цел корен.

Ако купувате стебленце со листови, мора да бидат светлозелени и крцкави. Коренот од целер може да се чува во фрижидер неколку недели, а стебленцата во кесичка во фрижидер можат да стојат до една недела.

Целерот може да се јаде и суров, исечен на стапчиња како грицки, со некој сос или додаток на салата. Исечен на тенки ленти може да е главна или придружна состојка во разни јадења. Исечете го на коцки, сварете го со пире и тоа нема да биде веќе здодевен прилог. Печете го во рерна, додајте го на кремасти супи, ризото…

А ако сакате крцкав целер, направете чипс – коренот од целер исечете го на тенки листови, валкајте ги во брашно, потоа во јогурт, па пак во брашно и пржете ги во сад со длабоко масло. Посолете ги и сервирајте ги со некој освежителен сос.