Ова е мачето што неколку месеци немаше име. Ни се појави на Интернет и знаевме дека е наша. Отидовме по неа, беше тмурно и врнежливо, ја пикнавме во јакна и си го разубавивме животот. Многу брзо почна да си го цени личниот простор и да не дозволува премногу да се опушташ со задевање. Музичко маче е, спие на плочи и на затворен грамофон. Самостална е, храбра, жив инает, не сака гости и се расправа кога ќе ѝ кажеш „не“, иако тешко ѝ се кажува „не“ бидејќи е обожавана. И да, ако не е по нејзино, легнува и глуми дека е мртва. Се мислевме кое име ќе ѝ одговара додека не ни текна дека совршено личи на еден лик од стрип на Нил Гејман – Мазикин. Дали ѝ се обраќаме така по дома? Кога ќе направи беља, да. Остатокот од времето е главно – Милица.