Македонската визуелна уметница Марија Павловска е поканета да учествува во проектот „13. Калиграфизам: Карактери и слики“, кој се реализира во Универзитетот во Болоња, Италија, а со кураторство на Ки Луо од Универзитетот за уметност на Кина. Покрај Павловска, во проектот учествуваат и седум меѓународни уметници, како Сок Кмер Па (Тајланд), Габриеле Амадори (Италија), Јуџин Лемај (САД / роден Израел), Фернандо Аугиар (Португалија), Чи Лу (Кина), Леон Радегонде (Сејшели) и Силвио Фераџина (Италија).

Учеството на Павловска во проектот и нејзиното претставување во Болоња е резултат, пред сѐ, на нејзините циклуси на цртежи 2005-2015, кои се објавени во монографијата „Реакција“, издадена од галеријата „Drawing Rooms“ во Њујорк, каде рецензијата ја напиша Џејмс Пусторино, директор на галеријата.

– Цртежот, како и поезијата, може да ја пренесе неизмерната длабочина на нашите мисли, емоции и искуство преку јазик кој честопати е најпрецизен кога е изразен во својата најапстрактирана форма. Цртежите и делата на Марија Павловска го вклучуваат овој јазик, истражувајќи го целиот спектар на нејзиниот внатрешен живот, дури и кога нејзината линија и четката истражуваат од чувствителното до експлозивот, од слобода до ред. Работата на Павловска го носи истиот интензивен, искрен, посветен фокус што е толку јасно видлив во нејзината личност. Таа има развиено способност да комуницира длабоко преку чистите линеарни, текстуални и гестурални движења што ги сочинуваат нејзините слики. Нагласената енергија на нејзините уметнички дела изгледа спонтано, но всушност, е резултат на размислена студија, насобирање на активности и одговори што се случуваат во рамките на делото за одреден временски период. Платно или серија цртежи може да потрае со месеци за да се реализира целосно и ја носи таа концентрација на мисла и акција. Овие циклуси на мали цртежи се белешки за себе, ставени на хартија во период од десет години. Тие имаат интимна моќ; таа често ќе ги нарекува – дневници. Специфични без приказ, тие се слики што можат да се читаат и ценат со текот на времето, нешто што некое лице сака да го чува блиску и да го повикува одново и одново. Исто како што сонетите или циклусите на песни создаваат жици на поетска слика, секој цртеж тука се додава на следниот како леб на синџир или дел од приказната, страница од книга. За оваа книга, може да се каже дека ги комплетира овие собрани цртежи, аранжирајќи ги во формат што овозможува такво ценење и да стане дел од нејзиниот процес. Создадени низ целата деценија на смената на Марија од нејзината родна Македонија да се етаблира како уметник во Соединетите држави, тие ги отелотворуваат нејзините лични борби и аспирации. Бидејќи Марија продолжува да привлекува внимание од нејзините колеги-уметници и куратори и галеристи во областа на Њујорк, таа останува многу верна на своето наследство, воспитанието и нејзината единствена уметничка насока – напиша Пусторино.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 77, во печатеното издание на „Слободен печат“ на 17-18 април 2021)