На програмата на 48. МОТ на 14 ноември се претставите „Бакхи: Агава“ на малата сцена во МНТ, од 19 часот, „Спасени“ во салата „25 Мај“ во МКЦ, од 20.30 часот, и „Кенди“ во салата „25 Мај“ во МКЦ, од 22 часот.

„Бакхи: Агава“ е претстава што ги поставува прашањата за издржливоста, страдањето, но и моќта на една жена. Поставена е на текст од Еврипид, со драматургија на Тамара Барачков и режија на Нина Николиќ.

– Агава е жртвата и средството за одмазда на Зевсовиот и Семелиниот син, која како лик отсуствува до самиот крај. Додека се одвива главниот конфликт на линијата меѓу Пентеј – Дионис, Агава прозборува само во последниот чин, по чедоморството. Но, злочинот го прави во состојба на занес и транс, таа сопствените постапки не е во состојба рационално да ги процесира/обработи и да ги вербализира. Токму затоа, во процесот на развивање на овој текст, во кој гласот и централниот простор ѝ се дава на Агава, се обидовме да го дефинираме коренот на нејзините проблеми и незадоволството. Прашањето од кое тргнавме е: која е оваа жена денес? – загатнуваат авторите на претставата.

Во претставата играат Симона Спировска и Александар Михајловски. Костимографијата е на Ивана Каранфиловска Угуровска, сценографијата на Ангел Петровски, дизајнот на звук на Александар Арсиќ, инспициент е Вукица Александрова, фотограф е Дени Ингилизовски, а дизајнот на плакатот е на Димитар Димитров.

Претставата „Спасени“ на Томислав Зајец во режија на Дамјан Костовски зборува за осаменоста на луѓето во ова сурово и цинично време. Специфичната фрагментарна драматургија на текстот, едноставниот јазик и суптилната духовитост се фундаментот на оваа претстава, а преку брзиот ритам и динамичното темпо како сложувалка се открива приказната на десетте ликови, кои по некоја „случајност“ се наоѓаат заедно на едно патување. Несреќата со возот го менува светогледот на преживеаните патници и нивниот однос кон животот се редефинира и добива една сосема нова смисла.

Во претставата играат Хари Михајловски, Мирјана Трпковска, Васко Костовски, Кире Ацевски, Владимир Петровиќ, Јоанис Далајоргос, Ведран Чешарек, Елена Кузманов, Горан Ников, Ања Митиќ. Сценографијата е на Милка Черепналковска, асистент на сценографијата е Екатерина Николовска, костимографијата е на Екатерина Добривојеска, а музиката на Бојан Филиповски. Извршен продуцент е Батухан Ибрахим, а технички соработник е Дамјан Ѓорѓиев.

Претставата „Кенди“, поставена според текст на Лук Дејвис и текстови од ХОПС во режија на Тамара Стојаноска, е дуодрама што зборува за зависноста кај младите со фокус на опијатната зависност. Претставата е анатомија на една љубов, шетање низ спомените на еден пар чија љубовна врска постепено се изобличува, станува механичко трагање по еуфорија, бегство од притисокот на секојдневниот живот и траумите.

Претставата е приказ на едно „современо“ општество, кое дозволува огромна стигма и дискриминација кон корисниците на дроги и останатите маргинализирани заедници. Најзначен фактор, кој ја намалува можноста од злоупотреба на дроги, се токму родителите, кои, во многу случаи последни се соочуваат со проблемот. Општествената стигматизација и институционалната дискриминација водат кон ширење омраза и насилство, недостатоци во здравствениот систем и идни случаи на предозирање и злоупотреба на дроги.

Во претставата играат Лео Поповиќ и Бобан Алексоски. Адаптацијата е на Тамара Стојаноска, музиката на Лука Тошев, а со вокал и укулеле сонговите ги изведува Лео Поповиќ. Дизајнот на постерот и на рекламниот материјал е на Бојана Цилеска, а фотографијата и видеото го направија Тамара Малкоска и Драган Биков.