Србија мора да изнајде начин да им помогне да се интегрираат на повеќе од 50.000 Руси што пристигнале во изминатата година, вели Радош Ѓуровиќ, директор на Центарот за заштита и помош на баратели на азил.

Ѓуровиќ за агенцијата Бета истакна дека од почетокот на војната во Украина низ Србија поминале повеќе од 300.000 државјани на Русија, а останале околу 50.000. Тие го користат безвизниот режим, кој им овозможува во Србија да престојуваат до 30 дена како туристи. Но, тоа не одговара на природата на нивниот престој, кој е подолготраен и кој е поврзан со војната во Украина.

– Кога говориме за руските државјани, ако не се во брак со српски државјани, ако тука немаат недвижен имот и ако немаат пријавен работен однос, тие мора да го регулираат престојот напуштајќи ја Србија и враќајќи се на секои 30 дена, со надеж дека граничните служби ќе ги пуштат повторно во земјата. Тоа е неодржлив начин некој да престојува подолго во оваа земја – објаснува Ѓуровиќ.

Тој додава дека само мал дел од руските мигранти побарале азил, едвај неколку десетици. Таквиот тренд, пак, има други правни последици.

– Проценуваме дека околу 20 отсто од сите руски имигранти имаат регулиран престој врз основа на работа, брак или недвижен имот, а сите други се принудени да се снаоѓаат со напуштање и враќање во Србија – вели Ѓуровиќ.

Главните причини за доаѓањето во Србија се тешката ситуација во Русија, проблеми поради политичката определба, несакањето да учествуваат во војната, но и затворањето на работните места како последица на санкциите наметнати од западните земји. Руските државјани во Србија главно се сместени во Белград, но ги има и во другите градови. Тие честопати се собираат, комуницираат, создаваат заедници и настојуваат да се развиваат.

– Се разбира дека од аспект на системот и интересот, овие луѓе треба што поскоро да бидат вклучени во општеството. Треба, пред сѐ, да биде регулиран нивниот престој, а потоа да бидат интегрирани, не да се чека поради отежнувачки околности да ја напуштат земјата и да се обидат да побараат друго место за живот – вели директорот на српскиот Центар за заштита и помош на баратели на азил.

Тој потсетува дека слична била ситуацијата и пред стотина години, кога по Октомвриската револуција во Србија пристигнале речиси ист број луѓе, главно високообразовани, како и денес.

– Тогаш постоел посебен одбор формиран од државата заради нивна интеграција. Се размислувало и се развивале планови не само за тоа каде луѓето ќе бидат распоредени да престојуваат и да живеат, туку и како да се организираат, какви работи да изведуваат, каква помош им е потребна. Таа држава во некоја смисла била многу поефикасна и плански работела на решавање на вакви проблеми – вели Ѓуровиќ.

Тој се жали дека властите повремено истакнуваат дека на тие луѓе им е неопходна заштита, но во реалноста нема ни конкретни акции ни планови.

– Србија не е единствената земја во која во голем број доаѓаат државјани од Русија. Во слична ситуација се и Турција, Казахстан, Грузија и Ерменија. И во тие земји луѓето доаѓаат без визи и настојуваат да останат. Во Турција тие имаат огромна поддршка, како и во Казахстан. Таму постојат сите услови луѓето да останат – вели Ѓуровиќ.

Тој додава дека многу земји, како Канада, посакуваат таков бран од високообразовани мигранти што сакаат да останат и да се интегрираат во општеството. Предноста на Србија е што јазикот е сроден, а има и низа слични културни традиции.

– Во Србија се наместени сите коцки од големиот мозаик, кој сега треба да го задржиме да не се растури. Тоа е голем предизвик кога станува збор за општество на кое му се потребни тие нови жители, кои се продуктивна работна сила. Ова е голема можност, кое нашето општество не смее да ја пропушти – вели Радош Ѓуровиќ, директор на Центарот за заштита и помош на баратели на азил.