Во Шпанија сѐ се врти околу храната. Таму живеат и работат едни од најдобрите готвачи на светот, а градот со најмногу ресторани со Мишелин ѕвезди во светот е, исто така, во Шпанија – Сан Себастијан, пишува „Пун куфер“.

Тапасите и пинчосите се тие кои мамат на менијата во баровите и растораните, а секоја покраина на оваа шаренолика земја има свои специјалитети со кои се гордее. Покрај тоа, ручекот не завршува со последниот залак. Откако сè ќе се јаде, започнува вториот чин – „sobremesa“. Во превод, „sobremesa“ значи време поминато на маса со дружење, смеа и убава пијачка – чаша вино или џин-тоник.

„Како готвач, кога гледам како луѓето поминуваат време на масата после ручекот, тоа е знак дека сè било вкусно и често луѓето повеќе уживаат во тоа отколку во самиот оброк. ‘Sobremesa’ може да биде магична“, изјави готвачот Дани Карнеро за „Би-би-си“.

Во „sobremesa“ се крие тајната на силните, но и на новите пријателства. Ако не ручате дома, подобро е да изберете некој семеен ресторан или место со домашна кујна. Софистицираните ресторани можат да бидат премногу формални за опуштање со чаша алкохол по ручекот.

Што и да правите, единствениот услов е да не ја напуштате масата долго време. Шармот е токму во заедништвото на масата, на која има смеа и разговор, празни шолји кафе и полни чаши алкохол.

Оваа симпатична традиција трае од половина час до еден час, а ако е некој празник – тогаш дружбата може да трае со часови. Па, доколку се најдете во шпанско друштво, останете на масата што е можно подолго и не ја уништувајте магијата на дружбата по вкусниот ручек.

Музички предлог – овој акустичен концерт на шпанскиот рапер К. Тангана, инспириран од традицијата „sobremesa“.