Кога Аки и Хикари барале да изнајмат куќа заедно во Токио, агентите за недвижности им кажале дека местата што ги сакаат „се за парови“.

„Но, ние сме пар“, одговориле тие. На тоа агентите им рекле: „Извинете, но ова е куќа за маж и жена“.

Жените, двете на возраст од 30 години биле заедно седум години, а неодамна станале родители на бебе. Тие си ги заменувале обврските за хранење и менување пелени и наизменично останувале со бебето, пишува Би-Би-Си.

Сепак, во очите на законот, владата и конзервативното јапонско општество, тие не се легитимна двојка. И покрај поддршката околу нив, тие ја чувале својата врска во тајност од многу луѓе. Затоа не сакале да ги откријат своите вистински имиња. Тие велат дека се екстра претпазливи за нивниот син со оглед на тоа што табуата околу истополовите парови сè уште постојат.

„Ние не сме признати како тричлено семејство“, вели Аки.

Јапонија е единствената земја од Г7 која целосно не ги признава истополовите парови или не им нуди јасна правна заштита, со што ЛГБТИ+ заедницата во земјата се чувствува ранлива и речиси невидлива. Се зголемува притисокот за легализирање на истополовите синдикати откако неколку окружни судови пресудиле дека забраната за нив е неуставна. Но, премиерот Фумио Кишида се бори да ги усвои реформите соочени со противењето од традиционално настроеното политичко раководство.

Постигнат е одреден напредок во поздравувањето на помладите, погласни луѓе кои бараат промени. Некои општини вовеле сертификати за партнерство, но тие не се правно обврзувачки. Создадена е нова владина функција која главно се фокусира на правата на ЛГБТК+, а новиот закон е насочен кон дискриминација на сексуалните малцинства.

Но, заедницата е разочарана затоа што законот, кој наиде на остро противење од конзервативните пратеници, не ја признава брачната еднаквост.

Активистите беа лути и поради јазикот во предлог-законот во кој се вели дека при преземањето мерки за „промовирање на разбирањето“ на сексуалните малцинства, „сите граѓани можат да живеат со душевен мир“. Тоа предизвика лути реакции од критичарите кои велат дека им дава приоритет на правата на мнозинството и имплицираше дека постоењето на ЛГБТК+ заедницата може да биде закана за туѓиот душевен мир.

„Веќе има многу политичари кои сакаат да го користат овој закон како пречка за ограничување на образованието и активностите во училиштата и компаниите – затоа многу се плашам од тие намери“, вели Акира Нишијама, заменик генерален секретар на Јапонската алијанса за ЛГБТИ+ законодавство.

Истополовите парови како Аки и Хикари велат дека недостатокот на правно признавање е далеку од апстрактна грижа – тоа им го отежнува животот секој ден. Една од работите на кои тие се борат да се навикнат, на пример, е фактот дека само Аки, која се породила, има родителски права.

„Кога се породив, напишав тестамент да ја назначам мојата партнерка за законски старател на нашиот син во случај да умрам за време на породувањето. Па дури и тоа не го гарантираше нејзиното старателство“, вели Аки.

Ако едната од нив е хоспитализирана, другата нема законско право да пополнува документи или да потпишува формулари за согласност во име на нејзиниот партнер. Многу парови не можат да добијат заедничка хипотека за да купат куќа. И ако едниот партнер умре, другиот нема право на наследство. Тие би можеле да аплицираат за посебни дозволи за заобиколување на секоја од овие околности, но одлуката зависи од дискрецијата на службениците. Родителството ги охрабрило Хикари и Аки да излезат пред своите семејства и со нивните блиски пријатели и да размислуваат за брак.

Тие сакале нивниот син да може да го објасни односот на неговите мајки кога ќе порасне. Знаеле дека не можат да се венчаат во Јапонија, но сепак пополниле барање за брак. Кога нивното барање било одбиено во Јапонија, тие се венчале во Канада каде Хикари студирала.

„Сакавме да покажеме дека постоиме. Пораснав во мал, конзервативен град“, вели Аки. „Знаев дека сум хомосексуалец уште од мали нозе и силно чувствував дека морам да го поправам тоа. Живеев криејќи се, се откажав од толку многу работи“.

Но, во Јапонија, таа вели дека таа и Хикари се чувствувале како да се невидливи. Има простор за напредок, вели Нишијама, но оние што се на власт се силно отпорни на промените: „Конзервативните политичари кои сакаат да ја заштитат идејата за традиционално семејство или патријархатот“.

Таа вели дека никогаш нема да престане да се бори, но и таа е исцрпена и обесхрабрена од слабиот напредок.