Министрите на многу земји размислуваат дали да го олеснат мерките за задолжително физичко дистанцирање од 2 метри на работните места, што на многу би го олеснило враќањето во работните средини каде такво нешто е невозможно.

Меѓутоа клучното прашање е дали тоа би било безбедно со обѕир на тоа колку малку се знае за вирусот?

Новиот извештај на научниците кој наскоро би требал да биде објавен во САД, проценува колкав е ризикот на пренесување на заразата во растојание помало од 2 метри.

Што вели науката за дистанцата од два метри?

Светската здравствена организација вели дека оддалеченоста од еден метар е безбедна, додека некои земји предложуваат метар и пол, а Британија дури 2 метри.

Исто така, што подолго време поминувате во непосредна близина со заразено лице имате поголема шанса да се заразите.

Затоа властите во Велика Британија советуваат таму каде што контактот лице во лице има пресудно значење, тој не смее да е подолг од 15 минути. Многу научници се сложуваат со тоа и истакнуваат дека мерењето на времето кое сте го поминале во близина на потенцијално заразено лице би можело да биде од клучно значење, дури повеќе од самата оддалеченост.

Кој ја одредил оддалеченоста од два метри?

Изненадувачки, ова правило постои уште од 30-тите години на минатиот век, кога научниците утврдиле дека капките на течност кои се испуштаат со кивање или кашлање брзо испаруваат во воздухот или заради силата на гравитацијата паѓаат на земјата. А повеќето од тие капки, сметаат тие, би летале во круг од 2 метри.

Затоа непрекинато се истакнува дека најголемите ризици за пренесување на коронавирусот се кивањето, кашлањето или ако допрете заразена површина, па лицето.

Но, што ако тоа всушност ништо не значи?

Сепак, сето тоа би можело да падне во вода по наводите на одредени истражувачи и резултати на студии во кои се наведува дека коронавирусот не мора да се пренесува само преку капки туку и низ воздухот преку ситни честички кои и до два часа можат да живеат таму.

Коронавирусот бил пронајден во ситни капки во две болници во Кина, а научниците не можат со сигурност да кажат дали вирусот може и понатаму да се пренесе и да зарази луѓе на овој начин.

Како докази кои укажуваат дека коронавирусот може да се шири преку воздухот, истражувачите ги идентифицирале генетските маркери во воздухот и капките со мал пречник дури и на 1/5000 милиметри. Иако тоа се потврдило само во лабораториски услови, научниците и понатаму истражуваат дали тоа е можно и во реални услови.

Резултатите на студијата објавена минатата недела во магазинот „Nature“ покажуваат дека честичките од мала големина која се ослободуваат при дишењето можат да останат во воздухот, што значи дека вирусот може да се пренесе и преку вдишување.

– Честичките се суспендирани во воздухот најмалку два часа, објаснува Линсеј Мор, професорка и додава дека тоа е силен показател на потенцијалното пренесување и преку воздух.

Ако тоа е случајот, тогаш ветерот би можел да го носи вирусот на многу поголема оддалеченост од 2 метри.