Промоцијата на новата поетска книга „Денар на валкан тротоар“ од Јовица Ивановски се одржа на 24 април во едукативно-културниот центар „Лабораториум“ во Скопје. На настанот присуствуваа личности од различни професии, книжевници и пријатели на авторот, а пред сѐ вљубеници во пишаниот збор. Книгата ја промовираше писателката и поетеса Елизабета Баковска.

– И во оваа своја најнова (деветнаесетта) збирка поезија, насловена „Денар на валкан тротоар“, Јовица останува доследен на својот стил и светоглед: неговата поезија (како и секогаш) е луцидна и интроспективна, лаконска и филозофска, навидум едноставна, но суштински длабока. Цинична, но и бескрајно забавна. Печатот на овој автор со поприличен поетски стаж, багаж и со свое (сега и конечно) неприкосновено место во современата македонска поезија, е инстантно видлив, но видлива е и новата патина што ја му донело животното доба до кое стигнал. Така, афористичните размисли за староста и смртта често изникнуваат од овие стихови како релативно нов феномен во неговите стихови.

Природните промени на телото и умот кај човекот што (како што рекол англискиот поет Ендру Марвел) зад грбот ги слуша крилестите кочии на времето, поетски се верификуваат уште во самата воведна песна. Нејзиниот наслов („А и не треба“) е заокружен одговор (коментар) на нејзините последни стихови „По некое време гласот на Боб Дилан / упорно ми повторува: / Ништо веќе нема да биде исто.“ На овој начин, од самиот почеток, Јовица го скицира своевидното универзално (речиси јогинско) мото на својата поетика: кога нештата едноставно се случуваат, кога нештата не можат (или не треба) да се променат, за нив секогаш може да се напише добра песна – истакна Баковска.

Песни од стихозбирката „Денар на валкан тротоар“ прочитаа актерските доајени Петар Арсовски и Емил Рубен, а авторот Јовица Ивановски на присутната публика ѝ се заблагодари со прочит на воведната песна од книгата.

– Збирката содржи 62 песни, од кои една е воведна, а една заклучна песна, додека другите се уредно средени и каталогизирани во десет групи од по шест песни. Пред секој од десетте циклуси стои поднаслов: Спица на улица, Срчи на шеталиште, Џумка на џаде, Златник на плочник, Пусулче на уличе, Куртон на бекатон, Денар на валкан тротоар, Чаура на плато, Догорче во ќор-сокаче, Мрша на крстосница. Поднасловите, како што веднаш се забележува, следат еден шаблон на акузативно-локативна форма, односно секој од нив е синтагма за некој предмет на поетскиот интерес што се наоѓа на некое место од поетски интерес – објасни Баковска.

Поетот Јовица Ивановски е роден во Скопје, во 1961 година. Автор е на осумнаесет книги поезија и неколку избори на македонски и англиски јазик. Застапен е во повеќе антологии и препеан на петнаесетина јазици.

Јовица Ивановски е добитник на наградата „Браќа Миладиновци“ на Струшките вечери на поезијата за книгата „Човек“ (2019). Живее и работи во Скопје. Книжевната критика го категоризира како „урбан поет“, бидејќи низ неговата поезија зрачат сликите на градот.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 228, во печатеното издание на весникот „Слободен печат“ на 27-28.4.2024)