Заврши ли пандемијата со коронавирусот? Секако дека не, но во Македонија властите како да се откажаа од битката со невидливиот непријател, како што го нарекоа. Очигледно е дека сè уште не можат да излезат од онаа другата, изборната битка. Премиерот се „предаде“ по изборите, па заедно со него и здравствените власти како да го кренаа белото знаменце во една од најдолгите и најмачните битки – онаа со опасниот вирус ковид-19. Министерот за здравство Венко Филипче го нема никаде, а речиси заборавивме дека постои Комисија за заштита од заразни болести.

Имам впечаток како никој повеќе да не се занимава со пандемијата, сите како да кренаа раце, и Владата и граѓаните, а богами и инспекторите. Останаа само апелите и страшните прогнози од некои лекари за периодот што ни претстои. Но, кој да ги слушне?

На социјалните мрежи деновиве гледаме видеа од ноќни клубови и дискотеки низ државава на кои млади луѓе се забавуваат и „паѓаат во транс“ исто како да нема пандемија. Стуткани едни до други, пеат, се веселат… Иако постојано добиваме потврди дека коронавирусот сè почесто ги напаѓа младите, а некои од нив завршуваат и фатално.

Прашање е кој ги контролира овие ноќни клубови, дали воопшто се почитуваат некакви мерки? Досегашното искуство ни покажа дека угостителските објекти и тоа како се главен извор за ширење на коронавирусот. Но, ни угостителите не виновни. Виновни се оние што ги пропишуваат мерките, а не вршат контроли дали се спроведуваат.

А и зошто би контролирале некого кога тие самите не се контролираат. Имавме можност да ги видиме политичарите, а богами и лекарите (голем дел од нив влегоа во изборна трка) за време на кампањата како ноншалантно си шетаа секаде без маски, се прегрнуваа, се ракуваа… Па ги видовме и на отворањето на „Ист гејт мол“ како сите заедно во затворен простор влегоа без маски. А нам, на обичните смртници, на влезот во затворените молови ни бараат ковид-сертификати, а не дај боже да влезеш без маска. Ама така е тоа кај нас. Законите и правилата што ги носат политичарите, не важат за нив. И тоа е така со години.

Изборите завршија, земјава во моментов е во политичка криза, неизвесно е дали ќе се формира нова влада или ќе има предвремени избори, но она што е извесно е дека нè чека бурен период со пандемијата. Здравствената криза сè уште трае. Делта плус варијантата на вирусот веќе се шири низ Европа, а е присутна и кај соседите. Само што не тропнала на врата и кај нас. Можеби и тропнала, но кој да ни каже. Здравствените власти потонаа во земја. Мерки нема никакви, за вакцинацијата воопшто да не зборуваме. Владата крена раце и од неа. Се предаде за сметка на лажните вести што не мируваат, туку од ден во ден секојдневно масовно се шират на социјалните мрежи.

Каде е кампањата за вакцинација, каде е борбата со лажните вести, каде се лекарите, стручните лица да излезат и да им објаснат на луѓето дека треба да се вакцинираат за потоа да можат опуштено да шетаат и да се журкаат во дискотеките?

Очигледно, како никому да не му е гајле. Остана мерките и протоколите да се почитуваат само во училиштата, како само таму да се шири вирусот. Кога ќе ги видам децата, мака ме фаќа. Сите други без маски, само тие по 8 часа со покриени лица. А да не зборувам за наставничките и за наставниците, кои секој ден изигруваат затворски чувари.

Ако под итно не се свестиме, тогаш уште побрзо ќе се вратиме на довчерашното „нормално“ секојдневие – стотици позитивни, десетици мртви, преполни болници, преморени лекари…