Луѓето имаат тенденција да обрнуваат помалку внимание на задачите кога работат заедно со робот, се вели во ново истражувањето кое открило докази за „социјална мрзливост“ – каде што членовите на тимот работат помалку напорно, мислејќи дека другите ќе ја покријат нивната работа, пренесува Гардијан.

Истражувачите од Техничкиот универзитет во Берлин велат дека луѓето доаѓаат да гледаат роботи како дел од нивниот тим. Онаму каде што мислат дека некој колега – или технологијата – функционира особено добро, или каде што мислат дека нивниот сопствен придонес нема да биде ценет, луѓето имаат тенденција да заземат порелаксиран пристап, сметаат научниците.

„Тимската работа е измешан благослов“, вели Дитлинд Хелен Цимек, првата авторка на студијата, која е објавена во списанието Фронтиерс ин Роботикс енд АИ.

„Заедничката работа може да ги мотивира луѓето да работат добро, но исто така може да доведе до губење на мотивацијата бидејќи индивидуалниот придонес не е толку видлив. Бевме заинтересирани дали можеме да најдеме и такви мотивациони ефекти кога тимскиот партнер е робот“.

Тимот ја тестираше нивната хипотеза барајќи група работници да го проверат квалитетот на низа задачи; од кои на половина им било кажано дека задачите ги извршил робот. Иако не работеле директно со роботот, наречен Панда, тие луѓе го виделе и можеле да слушнат како работи.

Сите работници биле замолени да извршат проверки за можни грешки. Нивната активност била следена од истражувачите, кои ги заматиле сликите од таблите што ги добивале работниците, покажувајќи им само слика што може да ја проверат откако активно ќе ја отворат.

Првично, тие рекле дека не нашле статистичка разлика во времето кога двете групи – оние на кои им било кажано дека работат со робот и оние кои не работеле – поминале во проверка на таблите, или во областа каде што барале грешки.

Меѓутоа, кога истражувачите ги испитувале стапките на грешки на учесниците, откриле дека оние кои работат со Панда забележале помалку дефекти откако виделе дека роботот успешно означил многу грешки. Тие рекле дека ова може да го одрази ефектот „гледа, но не гледа“, каде што луѓето помалку се ангажираат кога ќе почувствуваат дека колегата или изворот е доверлив.

Додека учесниците – од кои било побарано да ги оценат своите перформанси – мислеле дека посветуваат еквивалентно внимание, истражувачите почувствуваа дека потсвесно почнаа да претпоставуваат дека Панда добро ги забележала дефектите.

„Лесно е да се следи каде гледа личноста, но многу потешко е да се каже дали тие визуелни информации се доволно обработени на ментално ниво“, рече д-р Линда Онаш, коавтор на студијата.