ФОТО | Го удрил гром и за чудо преживеал: „Ми се чинеше дека очите ми горат, докторот рече дека дождот ме спасил“
Селото Прањани во Горно Милано сè уште се сеќава на приказна што ниту времето ниту луѓето не ја заборавиле.
Препорачано
Во далечната 1979 година, на денот на Свети Пантелејмон (9 август), Младен Томовиќ од Сувобор, Србија преживеал директен удар од гром и сведочел за нешто што многумина го нарекуваат вистинско чудо.
„Во тоа време имав 24 години. Мојот коњ беше врзан за слива со железен ланец, долг десет метри. Кога започна бурата, отидов да го ослободам и да се засолнам. Го фатив ланецот и не се сеќавам на ништо“, раскажува Младен за „РИНА“, пренесува „Б92“.
View this post on Instagram
Подоцна, како што посведочил, му рекле дека врнело околу половина час, а тој цело време лежел на земја.
„Кога се освестив, не можев ниту да зборувам ниту да одам. Моите родители мислеа дека се кријам од дождот. Баба ми прва ме виде, а потоа ме однесоа во амбулантата“, раскажал Младен.
Докторот во таа прилика рекол дека преживеал по вистинско чудо, затоа Младен со години го нарекувале вистински медицински феномен.
„Во тоа време носев кошула која беше изгорена на левиот ракав до рамото. Докторот во тоа време рече дека е неверојатно како преживеав, но дека преживеав веројатно затоа што ми врнело 35 минути, а јас лежев на земја, и дека тоа ме спасило.
Имав проблем со очите, како да ми излегуваше оган од очите, не можев да гледам, докторот ме упати кај специјалист кој ми препиша капки за очи и десет дена ставав ладни облоги на очите пет или шест пати на ден додека завоите не се исушеа“, се сеќава Младен.
Дури и денес, овој човек родум од Прања е внимателен во текот на летните месеци кога почнуваат бури, молњи и грмотевици, а својот втор роденден го слави на Св. Пантелејмон.
„Кога е Свети Пантелејмон, ако е облачно, ако има молњи, сум во аголот од куќата каде што нема прекинувач или приклучок. И таму лежам во аголот, не излегувам никаде. Дури и до ден-денес, имам страв. Не го исклучувам телефонот ако сум дома, но ако грми и излегувам надвор, не го носам мобилниот со мене, внимавам“, заклучи тој.
Оваа приказна е сведоштво дека чудата навистина се случуваат. Младен поминал низ она што изгледа невозможно, а денес е жив потсетник дека понекогаш само верата и среќата стојат помеѓу небото и земјата.
