Помалку од една недела од војната, се чини сè поверојатно дека Владимир Путин оди кон историски пораз. Можеби ќе ги добие сите битки, но ќе ја изгуби војната. Сонот на Путин за обнова на руската империја отсекогаш почиваше на лагата дека Украина не е вистинска нација, дека Украинците не се вистински народ и дека жителите на Киев, Харков и Лавов копнеат за владеење на Москва. Тоа е целосна лага – Украина е нација со повеќе од илјада години историја, а Киев веќе беше голема метропола кога Москва не беше ниту село. Но, рускиот деспот толку пати ја кажа својата лага што очигледно и самиот верува во тоа, пишува историчарот Јувал Ноа Харари за Гардијан.

Кога ја планираше инвазијата на Украина, Путин можеше да смета на многу познати факти. Тој знаеше дека Украина во воена смисла е џуџе во поглед на Русија. Тој знаеше дека НАТО нема да испрати војници да и помогне на Украина. Тој знаеше дека европската зависност од руската нафта и гас ќе ги натера земјите како Германија да се двоумат околу воведувањето строги санкции. Врз основа на овие познати факти, неговиот план беше силно и брзо да ја погоди Украина, да ја обезглави нејзината влада, да воспостави марионетски режим во Киев и да го истера немоќниот бес на западните санкции.

Но, имаше една голема непознаница за овој план. Како што научија Американците во Ирак, а Советите во Авганистан, многу е полесно да се освои земја отколку да се држи. Путин знаеше дека има моќ да ја освои Украина. Но, дали украинскиот народ само ќе го прифати марионетскиот режим на Москва? Путин се коцкаше дека Украинците ќе го направат тоа. На крајот на краиштата, како што тој постојано објаснуваше на секој што сака да слуша, Украина не е вистинска нација, а Украинците не се вистински народ. Во 2014 година, луѓето на Крим тешко се спротивставија на руските напаѓачи. Зошто 2022 година би требало да биде поинаква?

Со секој изминат ден, станува се појасно дека коцката на Путин паѓа. Украинскиот народ се спротивставува со сето свое срце, го освојува восхитот на целиот свет – и ја добива војната. Многу црни денови претстојат. Русите сепак може да ја освојат цела Украина. Но, за да ја добијат војната, Русите би морале да ја држат Украина, а тоа можат да го направат само ако украинскиот народ им дозволи. Се чини дека ова е се поневеројатно да се случи

Секој уништен руски тенк и секој убиен руски војник ја зголемува храброста на Украинците да се спротивстават. И секој убиен Украинец ја продлабочува омразата на Украинците. Омразата е најгрдата од емоциите. Но, за угнетените нации, омразата е скриено богатство. Закопана длабоко во срцето, може да го одржи отпорот со генерации. За повторно воспоставување на руската империја, на Путин му е потребна релативно бескрвна победа која ќе доведе до релативен мир без омраза. Со пролевање на се повеќе украинска крв, Путин прави неговиот сон никогаш да не се оствари. Тоа нема да биде името на Михаил Горбачов напишано на изводот на смртта на руската империја: тоа ќе биде името на Путин. Горбачов ги остави Русите и Украинците да се чувствуваат како браќа и сестри; Путин ги претвори во непријатели и се погрижи украинската нација отсега натаму да се дефинира себеси како опозиција на Русија.

Нациите на крајот се градат на приказни. Секој изминат ден додава повеќе приказни што Украинците ќе ги раскажуваат не само во мрачните денови што претстојат, туку и во децениите што доаѓаат. Претседателот кој одби да побегне од главниот град, велејќи им на САД дека му треба муниција, а не превоз; војниците од Змискиот остров кои му рекоа на руски воен брод „оди да се е*еш“; цивилите кои се обидоа да ги запрат руските тенкови седејќи на нивниот пат. Ова е материјалот од кој се изградени нациите. Долгорочно, овие приказни значат повеќе од тенковите.

Рускиот деспот треба да го знае ова како и секој друг. Како дете, тој израснал со приказните за руската храброст во опсадата на Ленинград. Тој сега создава уште такви приказни, но се става себеси во улогата на Хитлер.

Приказните за украинската храброст даваат решителност не само на Украинците, туку и на целиот свет. Тие им даваат храброст на владите на европските народи, на американската администрација, па дури и на угнетените граѓани на Русија. Ако Украинците се охрабрат да запрат тенк со голи раце, германската влада може да се охрабри да ги снабди со некои противтенковски ракети, американската влада може да се охрабри да ја отсече Русија од Свифт, а руските граѓани можат да се охрабрат да го покажат своето противење на оваа бесмислена војна.

За жал, оваа војна веројатно ќе биде долготрајна. Но, најважното прашање е веќе решено. Последните неколку дена му докажаа на целиот свет дека Украина е вистинска нација, дека Украинците се вистински народ и дека дефинитивно не сакаат да живеат под нова руска империја. Главното прашање што остана отворено е колку време ќе биде потребно за оваа порака да навлезе во дебелите ѕидови на Кремљ.

Путин го направи она што досега беше невозможно, ја направи најголемата грешка во својата кариера