Кољо Мисајловски:

„Не е љубов ако не боли.
Ако не ја чекаш како жед во пекол,
како дожд во пустина,
како сон што не сакаш да го заборавиш.“

Блаже Конески:

„Љубовта е како јазикот –
не ја учиш,
ја чувствуваш.“

Анте Поповски:

„Те сакам со очи што никогаш не те виделе,
со срце што те чекало уште пред да се родиш.“

Ацо Шопов:

„Љубовта не се кажува –
таа се трепери,
се ќути,
се гори.“

Гане Тодоровски:

„Те љубам тивко,
како ветрот што минува низ твојата коса,
без зборови –
со мирисот на утро.“

Петре М. Андреевски:

„Љубовта е жед –
не за вода,
туку за присуство.
За еден поглед што ќе каже сè.“

„Ништо не е повидливо и ништо не е поприсутно од твоето отсуство.“

„Ќе те претплатам на вечна љубов и вечни времиња, ќе те љубам и губам и во пости и пред гости, само да ме сакаш.“

Ацо Караманов:

„И мојата душа нека биде твоја, а мое да биде твоето лице.“

Гане Тодоровски:

„Ќе ме сотрат еден ден чинам или убавите жени или лошите вина.“

Блаже Конески:

„Два конца парај од срцето драги, едниот црн е, а другиот црвен, едниот буди морничави траги, другиот копнеж и светол и стрвен.“

Славко Јаневски:
„Дојди, свои сме, јас – глад, а ти прекор, обајцата до корен она што сме.“

Кочо Рацин:
„Ги расклопувам очите. Во мојата уста твоето име, наместо Господовото.“

Никола Вапцаров:
„Ќе влезам тивко, кротко ќе си седам крај тебе, во мракот втренчен да те гледам сам.“

Никола Маџиров:
„Еден ден ќе се сретнеме како бротче од хартија и лубеница што се лади во реката.“

Елизабета Баковска:
„Со благост те љубам тогаш кога правиш сѐ за да ми се одмилиш.“

Венко Андоновски:

„Пламенот кога се дели, се умножува како и љубовта, мил мој; оган е љубовта, оти колку повеќе го даваш, толку повеќе го имаш.“