Преплавени од секојдневните ситници, често ни е тешко да го разликуваме важното од неважното, па лесно го губиме од вид она што навистина го сакаме од животот. Дали е повреден мирниот семеен живот или успешната кариера? Да се негуваат старите пријателства или да се посветиме на луѓето кои можат да ни помогнат да бидеме поуспешни и повеќе да заработиме?

Брзиот начин на живот, многубројните обврски и неизбежните ситуации често не принудуваат да не го следиме стилот на „carpe diem“, туку на сметка на важните работи во животот трчаме по тривијалните и минливите работи.

Колку смеење ни треба и дали воопшто е соодветно да бидеме безгрижни и насмеани во сериозните времиња во кои мислиме дека живееме? Одговорите се менуваат во зависност од фазата на животот, расположението, здравствената состојба…, но постои време кога повеќето луѓе почнуваат да размислуваат слично или дури исто. Конечните сметки се намалуваат кон крајот на животот, а какви мисли се ројат и по што жалиме во моментот, опишала на својот блог и во книгата „Пет работи поради кои најмногу жалиме пред смртта“ (The Top Five Regrets of the Dying) поранешната медицинска сестра Брони Вер од Австралија.

Во своето дело, Вер пишува за неверојатната јасност што се јавува во човечкиот ум непосредно пред смртта, како и за големата мудрост од која можевме многу да научиме.

Таа наведува: „Кога би ги прашала за што се жалат и што би направиле поинаку, темите повторно би се отвориле“.

По што луѓето жалат на смртната постела:

1. Жалам што не живеев живот доследен на себе, а не на луѓето кои ме опкружуваат

Брони Вер наведува дека ова било една од најчестите работи по кои луѓето жалеле.

„Дури кога луѓето ќе сфатат дека нивниот живот ќе им се приближи до крајот и ќе погледнат наназад, сфаќаат колку од нивните соништа останале неостварени“, пишува Вер.

Интересно е тоа што дури повеќе од половина од луѓето за кои се грижела Вер изјавиле дека ниту половина од своите соништа не оствариле во текот на животот. Факт е дека здравјето носи слобода која многумина ја немаат, а тажно е што тоа го сфаќаат дури кога ќе ја изгубат.

2. Посакувам да не работев толку напорно

„Оаа изјава ја слушнав речиси од секој мој машки пациент“, рекла Вер, продолжувајќи дека „не само што го пропуштиле детството на своите деца, туку вистински не уживале ниту во односот со својата партнерка“.

Вер забележала дека ретко која жена за кои се грижела жалела поради оваа причина, но прашање е дали денешните генерации жени ќе размислуваат слично кога ќе им се приближи крајот.

3. Посакувам да имав храброст да ги изразам своите чувства

Авторката во својот блог наведува дека многу луѓе ги потиснале своите чувства за да не влезат во конфликти со други луѓе. Со ваквото однесување, тие се задоволиле со просечните односи со другите луѓе и никогаш, всушност, во целост некому не му се отвориле.

Како резултат на тоа, со текот на времето, многу од нив развиле и разни физички заболувања поради горчината и гневот.

4. Посакувам повеќе да им се посветев на моите пријатели

Според зборовите на Брони Вер, луѓето честопати ја сфаќаат вистинската вредност на пријателот дури пред крајот на својот живот. Многу од луѓето со кои разговарала Вер ѝ објасниле дека во текот на нивниот живот едноставно биле премногу зафатени со своите обврски и понекогаш ги оставале пријателите настрана.

Во моментот кога ќе се освестат по она што жалат, се случуваше веќе да биде доцна за поправање на некој однос или врска.

5. Посакувам почесто да си дозволев да бидам среќен

Вер наведува дека оваа изјава порано ја изненадувала, но откако луѓето почнале толку често да ја изговараат, сфатила дека некои едноставно предоцна во животот сфаќаат дека среќата е прашање на избор.

„Стравот од промени ги натерал да се задоволат со просечни работи, а понекогаш и самите себе знаеле да се убедат дека тоа е максимумот што го заслужуваат“, наведува авторката и заклучува дека сите имале само една заедничка желба, а тоа е барем малку поискрено низ животот да се смееле.

Читајќи ги сите овие приказни, се поставува само едно прашање: дали навистина е потребен цел живот за да се сфати неговата вистинска вредност?. За многу работи е е доцна, навистина можете да ги поправите веќе од денеска.