Иако публиката и денес сѐ уште ја памти како дел од екипата на „Фчерашни“, Јована Аврамовска сега е дел од проектот „Што го врти светот“.

Во интревју за „Слободен печат“, со Јована разговараме на повеќе теми: љубовта, бракот, мајчиството, по нешто и за убавината, тајните во кујната, предизвиците…

Изминатиов период сѐ повеќе си актуелна со твојот проектот „Што го врти светот“? Како почна целата приказна?

– „Што го врти светот“ е замисла којашто ја имавме во ЗМАИ уште една година пред да го споделиме со јавноста продуктот. Многу работиме на едукација и споделување на знаење во однос на финансиска писменост и развој на претприемнички и креативен начин на размислување. „Што го врти светот“ е нашата едукативна содржина која е и забавна за слушање, а има за цел да допре до луѓето, од сите делови низ Македонија, кои ги интересира што е она што во моментов го движи светот.

А, според тебе, што го врти светот?

– Според мене – луѓето. Луѓето со своите идеи, желба за создавање, споделувањето на знаењата и соработката. Никој од нас не би можел сам да го врти светот, па макар бил и најпаметен. Потребни сме си за да создадеме, споделиме и унапредиме и само заедно можеме да го туркаме светот во вистинска насока. Парите, технологијата, податоците се само средства кои можат да ни помогнат или одмогнат.

Сепак, и денес сите те викаат Јована од „Фчерашни“, верувам дека ова е комплимент?

– Да, секако. Сѐ ми е комплимент што е во позитивна насока. Тоа беше еден од најквалитетните телевизиски проекти создадени кај нас, така што сосема е нормално. Чест ми е што бев дел од тој тим. Сега уживам да бидам дел од тимот на ЗМАИ и се надевам дека ќе се развивам во рамки на оваа приказна уште многу долго.

Ти недостасува ли времето на „Фчерашни“ и што најмногу памтиш од тоа време?

– Тоа беше супер време! Не знам дали ми недостасува, повеќе мислам на времето на „Фчерашни“ во насока на тоа дека направивме нешто многу добро заедно и имам убави спомени и многу убави пријателства.

Кога не си пред камерите, што правиш приватно?

– Јас почесто не сум пред камерите, отколку што сум. Работам во Здружението ЗМАИ каде работиме на многу битни проекти и се трудиме да оставиме печат на македонското општество и систем преку секој од нив. А, цело време сум мајка на едно прекрасно дете и уживам во тоа. Заедно со Предраг навистина сакаме да се дружиме со Илин, додека и тој сѐ уште сака да се дружи со нас. Верувам дека децата имаат потреба од родителите особено во првите 5-6 години, а тие години некако пребрзо летаат… Реков дека луѓето според мене се најважни, така пробувам и да живеам. Што е можно повеќе време да поминувам со оние коишто ги сакам и ме сакаат.

Мајка, сопруга… најпрво колку време сте во брак со Предраг и со што те освои?

– Со Предраг сме во брак речиси 3 години, но заедно сме многу подолго. Со што ме освои? Уште ме освојува, со сѐ. Предраг е легендарен фраер.

Како почна вашата љубовна приказна?

– Во град, на денска забава, па следеше многу дружење, љубов и музика. Мислам дека не е важно каде и како ќе почне некоја љубовна врска, туку колку ќе уживаме во неа. Конкретно со Предраг тоа ме привлече, знае што сака од животот, многу се смееме и надминуваме сѐ што треба заедно. Уште повеќе го засакав откако станавме родители, поради грижата што ја покажува и поради тоа што е тука со мене, дури и за оние нешта кои морав јас да ги правам. Секако, родителството, особено во првите година-две, е предизвик за секоја врска, има многу повеќе обврски, ненаспиеност и стрес, но секогаш е поубаво со него. Еден гостин убаво го опиша тоа: Ако дома ти е убаво, секаде ти е убаво.

Колку мајчинството те промени?

– Мајчинството не ме промени, туку ме врати во детството и ме потсети што ми било важно. Исто така, имам малку поголема самодоверба откако сум мајка. Секогаш сум имала несигурности, ги имам и сега. Но кога ќе го видам Илин стануваат небитни. Илин во септември ќе наполни 3 години. Уау! Од него научив како да си играм, како да не се нервирам за ситници, како да се смеам на најнормалните и најминималните нешта. Научив  многу за тоа колку е важно семејството и блиските.

Како ја одржуваш убавина, одиш ли на вежбање?

– Убавината ја одржувам со нега, обожавам секакви кремови и серуми. Одам на козметичар еднаш месечно од 27 години, но тоа е класичен третман, уште не сум се охрабрила за нешто повеќе. Не знам дали менува многу ова, повеќе го правам од што ми е убаво. Се трудам да вежбам и да се хранам здраво. Го сакам вежбањето и поради афтер-ефектот што го има врз расположението. Откако ќе извежбам, никој жив не може да ме изнервира.

Колку често си во кујната, каква храна најчесто готвиш и имаш ли некој омилен рецепт?

– Поретко од што би сакала. Најчесто готвам зеленчук и месо во различни форми, ориз, правам манџички за Илин бидејќи ги обожава, секако пасти (од базилико до карбонара), азиска кујна и слично. За бургери и американска кујна задолжен е Предраг и тука подобро да не се мешам. Сакам традиционална кујна и готвење во група (мајки, татковци, баби, дедовци), како правењ еајвар и други зимници. Добро е што немам време да готвам, зошто најверојатно сите ќе имаме најмалку 10 килограми повеќе.

Оставаш впечаток на смирена личност, навистина ли си таква приватно и што најмногу може да те извади од такт?

– Се трудам да бидам, не сум секогаш. Понекогаш премногу се нервирам за политика (како чичко на фамилијарен ручек), а не треба. Ме вади од такт Марфи со тоа дека секогаш кога има најмногу вируси кои нормално нѐ фаќаат сите од Илин, до баба ми, тогаш има и најмногу работа, обврски, настани. Сепак, генерално се трудам да бидам поопуштена и да не викам многу, особено околу Илин.