Етиопската калуѓерка, која му помагаше на населението во северниот етиописки град Мекела, главниот град на регионот Тигар, каде во моментов беснее граѓанска војна и етничко чистење на населението во Тигар, за Гардијан ги раскажа ужасите.

– Протеруваните луѓе, а има и десетици илјади, се сместени во кампови, кај шест илјади луѓе имаат само четири тоалети за мажи и четири за жени. Честопати нема вода, хигиенските услови се скоро непостоечки, а хранат и лековит скоро и да нема. Луѓето се во логорите веќе неколку месеци, тие дури и не добиле ќебиња – рече таа.

Најмалку стотина нови бегалци пристигнуваат секој ден во камповите, кои сега имаат повеќе од еден милион, а дополнителен проблем за сите е фактот што никој не може да си ги добие парите ниту во банките, бидејќи тие не прават ништо.

– Сè се случи одеднаш, беше шокантно за сите нас и одеднаш. Живеевме нормално, работите се подобруваа, но сè престана кога избувна коронавирусот. Практично за еден ден започна војната – раскажа калуѓерката за конфликтот што започна во октомври минатата година помеѓу федералната влада на Етиопија и воените сили на Фронтот за ослободување на народот Тигар. Во меѓувреме, конфликтот се прошири толку многу што речиси и да нема куќа во Тиграј што не е нападната, а повеќе од милион деца воопшто не одат на училиште.

Многумина ја оценуваат оваа хуманитарна катастрофа полошо од онаа во 1980-тите кога гладуваа.

Во судирите биле извршени бројни воени злосторства, а илјадници жени биле силувани. Ројтерс објави фотографии од предмети што лекарите ги отстраниле од вагината на една жртва на силување, а меѓу нив нашле и нокти.

– Силувани се и девојчиња на само осум години, но и постари жени, едната имала 72 години. Силувањата се толку распространети што сега има илјадници силувани жени, тие се силувани насекаде, на улиците, пред семејствата, пред сите. Тие им ги касапат нозете и рацете, сè на ист начин – вели калуѓерката, додавајќи дека етиопската влада минатата година, кога започнаа конфликтите, не им дозволи на учениците да носат маски на училиште.

– Луѓето се трауматизирани, многумина ги загубија своите најблиски членови на семејството. Некои сè уште се кријат во грмушките, а меѓу постарите има и такви на кои ова им е четврто етничко чистење што го доживеале. Само пред една година имаше мир и имаше индиции дека регионот се развива, но за само неколку месеци сè се распадна. Регионот сега е отсечен, изолиран, осамен и запоставен. Луѓето бегаат, оставајќи ги зад себе мртви членови на семејството, пријатели и соседи, никој да не ги закопа, па ги јадат хиени. Младите се исплашени од смрт – истакна калуѓерката и заклучи дека е неприфатливо децата да умрат од глад во 21 век.