Црните дупки се едни од најмоќните и најмистериозните објекти во познатиот универзум, а нова студија сугерира дека може да има една многу поблиску до Земјата отколку што се мислело. Студијата открила можни докази за црна дупка во најблиското отворено јато на ѕвезди до Земјата, наречено јатото Хјадес, пишува „Еуроњуз“.

Податоците од мисијата Гаја на Европската вселенска агенција (ЕСА) ги откриле најблиските познати – и вторите најблиски – црни дупки во 2022 година, Гаја БХ1 и Гаја БХ2, кои биле оддалечени 1.560 светлосни години и 3.800 светлосни години од Земјата соодветно.

Новата студија објавена во списанието „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society“, сугерира дека би можело да има црни дупки многу поблиску до нас, на растојание од само 150 светлосни години.

Научниците од Универзитетот во Падова во Италија и Универзитетот во Барселона во Шпанија користеле симулации за да го следат движењето и еволуцијата на сите ѕвезди во отвореното јато Хјадес, кои се оддалечени околу 150 светлосни години.

Отвореното јато е збирка од стотици или илјадници ѕвезди кои лабаво се држат заедно со нивната гравитациска сила, споделувајќи одредени карактеристики како што се возраста или хемискиот состав.

Резултатите од симулацијата биле споредени со вистинските позиции и брзини на ѕвездите во Хјадес, кои сега се прецизно познати од набљудувањата направени од сателитот Гаја на ЕСА.

„Нашите симулации можат истовремено да одговараат на масата и големината на Хјадес само ако некои црни дупки се присутни во центарот на кластерот денес (или биле до неодамна)“, вели Стефано Торнијаменти, постдокторски истражувач на Универзитетот во Падова и прв автор на хартијата.

Сегашните својства на кластерот Хјадес најдобро се репродуцираат кога имало две или три црни дупки вклучени во симулациите, иако истражувачите исто така рекле дека оние што ги вклучуваат црните дупки кои биле „исфрлени“ од кластерот сè уште добро се совпаѓаат.

Резултатите покажуваат дека сè уште има црни дупки во јатото, или многу блиску, што би ги направило убедливо најблиските кандидати за црни дупки до нашиот Сончев систем.

„Оваа опсервација ни помага да разбереме како присуството на црни дупки влијае на еволуцијата на ѕвездените јата и како ѕвездените јата пак придонесуваат за изворите на гравитационите бранови. Овие резултати ни даваат и увид во тоа како овие мистериозни објекти се распоредени низ галаксијата“, рече Марк Гилес, член на Катедрата за квантна физика на Универзитетот во Барселона.

Што е црна дупка?

Се верува дека повеќето црни дупки се формираат од масивните ѕвезди кои доживеале експлозија на супернова.

Масата од ѕвездата се урива сама по себе, стискајќи се во сè позатегнато подрачје, сè додека не стане објект толку густ што дури ни светлината не може да ја избегне нејзината гравитациска сила.

Бидејќи црните дупки не можат директно да се набљудуваат со сегашната технологија, нивното присуство обично се заклучува со проучување на нивниот ефект врз друга материја во близина. На пример, ако црна ѕвезда раскине ѕвезда што поминува, овој процес ќе создаде рендгенски зраци кои се исфрлаат во вселената што можеме да ги откриеме.

Истражувањето на црните дупки ја засили брзината по откривањето на гравитационите бранови во 2015 година, кои се припишуваат на судирот на две црни дупки оддалечени 1,3 милијарди светлосни години.