Алберт Ајнштајн бил еден од најголемите генијалци на 20 век, но во приватниот живот бил далеку од идеален, што најдобро го чувствувала неговата сопруга Милева Мариќ и тоа на своја кожа.

Уште како тинејџер, Ајнштајн се вљубил во Милева, која била три години постара. И двајцата, тогаш, студирале на Сојузната политехника во Цирих.

Неговите пријатели и семејството „не можеле да сфатат што тој видел во Милева“, меѓутоа, таа била многу интелигентна и покажала голем талент за науката. Како што истакнува Ивона Кинцлер во книгата „Извонредни жени во науката“:

– Милева стана петтата жена во историјата на Политехниката која беше примена како редовен студент и докажа дека тоа го заслужува: во првите две години од студирањето беше многу успешна, издвојувајќи се меѓу студентите.

На почетокот, девојката го игнорирала додворувањето на Ајнштајн, но на крајот подлегнала на неговиот шарм. Меѓутоа, врската имала катастрофално влијание врз нејзините академски перформанси. Милева, во која професорите полагаа големи надежи, не успеала да ги положи ниту завршните испити. На ова несомнено влијаеше бременоста и изгледите за самохрано мајчинство. Семејството на Ајнштајн било категорично против венчавката.

Во оваа ситуација, без диплома и без сопруг, Милева се вратила во семејниот дом и во јануари 1902 година ја родила ќерката Елизабета. Зачуваната кореспонденција покажува дека авторот на специјалната теорија на релативноста се интересирал за здравјето на Милева и детето, но никогаш не го видел бебето. Биографите до денес не можат да утврдат што се случило со девојчето. Најверојатно починалo од шарлах или билo даденo на посвојување.

Двојката се венчала до почетокот на 1903 година, откако таткото на Алберт починал. По 16 месеци се родиl нивниот син Ханс Алберт. Ивона Кинцлер во својата книга пишува дека:

„Милева внела ред и работа во животот на расеаниот гласник Алберт, го навикнала редовно да јаде оброци, го научила на штедење и внимателно го планирала дневниот распоред, што му овозможило да се фокусира на својата истражувачка работа.

Во меѓувреме, во пролетта 1909 година, Алберт беше назначен за вонреден професор по теорија на физиката на Универзитетот во Цирих. Неколку месеци подоцна, тој за првпат бил номиниран за Нобеловата награда. Неговата кариера добила замав. Во 1911 година станал редовен професор на Карловиот универзитет во Прага, а потоа бил примен на Политехничкиот универзитет во Цирих.

Но, работите се влошувале во бракот. Во 1910 година, парот имал уште еден син, Едвард, но Ајнштајн повеќе не ја сакал Милева. Како што пишува Ивон Кинцлер, „објавил дека се оженил со хендикепирана жена, воден само од сожалување и сочувство“.

Во исто време, во неговиот живот се појавиле повеќе љубовници. На крајот, врската била прекината откако научникот имал афера со својата блиска братучетка Елса (нивните мајки биле сестри, а нивните татковци биле роднини).

И покрај сѐ, изневерената жена се надевала дека бракот ќе биде спасен. Затоа сакала да се договори со Ајнштајн. Според авторката на книгата „Извонредни жени во науката“:

(…) набрзо ѝ испратил список со услови под кои би се согласил да продолжи да живее со неа. Главните должности на неговата сопруга биле миење, готвење (студентот барал три оброци дневно да му се носат во соба) и чистење на канцеларијата, освен бирото.

Тој, исто така, барал да се воздржат од какви било лични односи „освен ако тоа е апсолутно неопходно поради етикета или социјални причини“.

Тој продолжил:

„Особено ќе се воздржите да седите до мене дома и да не излегувате или патувате со мене.

Згора на тоа, очекувал дека Милева нема да разговара со него и дека на негово барање веднаш ќе ги напушти спалната соба и канцеларијата.