Мачките, како исклучително љубопитни суштества, го истражуваат светот со сите сетила, вклучително и со уста. Џвакањето предмети не е невообичаено, особено кај младите мачиња кои сè уште ги учат границите помеѓу она што е јадливо и она што не е. Сепак, постојат повеќе причини поради кои мачка може да развие навика на грицкање кабли, пишува „Телеграф“.

Некои од причините се безопасни – досада, вишок енергија или потреба за стимулација. Други, пак, укажуваат на физиолошки или психолошки проблеми. Во најраната возраст, мачињата преку игра ја развиваат моториката и ја тестираат околината. Ако случајно кабелот им падне под шепите, тоа лесно може да прерасне во игра, а потоа во навика.

Кај возрасни мачки, особено оние кои веќе имаат воспоставени обрасци на однесување, грицкањето кабли најчесто е знак на досада, фрустрација или стрес. Мачки кои поминуваат многу време сами во средина без доволна стимулација, развиваат т.н. стереотипни однесувања – автоматски повторувачки навики кои служат како обид да се пополни емоционална празнина.

Понекогаш, ваквото однесување е резултат на недостаток на минерали или анемија, кога мачката чувствува порив да џвака нејадливи предмети, појава позната како пика. Тоа може да се случи и кај мачки кои биле прерано одвоени од мајката. Наместо сигурност, тие бараат утеха преку уста, џвакајќи ткаенини, пластика или кабли.

Дополнително, мачките можат да грицкаат кабли ако имаат воспалени непца, проблеми со заби или никнење на заби. Некои раси, како сијамски и бурмански, се познати по својата емотивна чувствителност и склоност кон компулсивно однесување, па кај нив оваа појава е почеста.

Што ги прави каблите толку привлечни?

Освен емоционалните и физиолошките фактори, каблите сами по себе имаат својства кои можат да бидат привлечни за мачка – гумена обвивка, текстура, мирис на пластика или индустриски материјали, форма што потсетува на змии и начинот на кој висат или се виткаат.

Сето тоа активира длабоко вкоренет ловечки инстинкт. Она што започнува како игра, брзо може да прерасне во навика – особено ако кабелот секогаш е достапен и не предизвикува веднаш непријатност.

Што ако мачката постојано ги грицка каблите?

Ако мачката често или упорно ги грицка каблите, првиот чекор треба да биде посета на ветеринар. Само стручно лице може да исклучи евентуални здравствени причини – анемија, дефицит во исхраната, болки во усната празнина, хормонални нарушувања.

Ако мачката е физички здрава, следниот чекор е анализа на средината во која живее. Мачки кои имаат доволно стимулација, играчки, интеракција, активности, многу поретко развиваат деструктивно однесување.

Обезбедете:

• високи структури, скривалишта, гребалки,
• поглед кон надворешноста (прозорец),
• игра со сопственикот,
• интерактивни играчки со храна или за грицкање.

Ако причината е стрес, губење на друштво, промена на рутина или средина, може да помогнат препарати со смирувачки феромони или природни додатоци, но само по консултација со ветеринар.

Како физички да се спречи пристапот до каблите?

И додека се работи на причините, физичката заштита на каблите е неопходна:

• Сокријте ги зад мебел.
• Користете заштитни црева или обвивки.
• Каблите што не се користат – тргнете ги.
• Каблите што мора да останат достапни – заштитете ги со материјал што е непријатен за грицкање.

Кои се опасностите ако мачка прегризе кабел?

Оваа навика не смее да се игнорира. Ако мачка прегризе активен кабел, може да доживее:

• струен удар,
• горење на уста,
• пореметување на работата на срцето,
• моментална смрт.

Ако проголта дел од обвивката или метални парчиња – ризикува:

• внатрешно крварење,
• запушување на цревата,
• воспаленија што бараат операција,
• гушење или механички повреди на хранопроводот.

Како да ја одвикнете мачката од оваа опасна навика?

Не се работи само за забрани или физички пречки. Суштината е да се открие зошто мачката го прави тоа – дали од здодевност, емоционален недостиг, здравствена причина или внатрешен порив.

Мачка која има внимание, интеракција и ментална стимулација, многу помалку ќе има потреба да грицка кабли.

Затоа, решението треба да биде сеопфатно – да го вклучува просторот, физичкото здравје и емотивните потреби на животното.