Компании како Miele, Bosch, Bayer и други отпуштаат илјадници работни места. Во текот на 2024 година, исчезнаа 146.000 индустриски работни места, додека привремените вработувања изгубија 51.000 позиции. Спротивно на тоа, во здравството беа создадени 137.000 нови работни места, а уште 45.000 во јавниот сектор. Ова е дел од структурната промена, односно транзицијата од индустријата кон државата и услугите поврзани со државата, вели д-р Мирослав Којадиновиќ, член на Германската федерална комисија за енергетска ефикасност- објави Каматица.

– Германското индустриско производство е во структурен пад од 2018 година. Компаниите губат меѓународни пазарни удели и се намалуваат. Во август 2025 година, бројот на невработени надмина три милиони за прв пат по 15 години- вели тој.

Којадиновиќ наведува дека фактот што бројот на изгубени и новосоздадени работни места е приближно еднаков не е доволен за да се зачува сегашното ниво на благосостојба:

– Губењето на индустриските работни места создава дупка во социјалната помош, која новосоздадените работни места не можат да ја компензираат- вели тој.

Во 2024 година, индустриските работници заработувале просечно 43 евра бруто на час, додека во здравството и јавниот сектор таа бројка била 33 евра. Според официјалните податоци, продуктивноста во индустријата е околу 1,5 пати поголема отколку во државниот и услужниот сектор.

– Додадената вредност во растечките сектори честопати не се реализира на пазарот, туку се финансира преку даноци и придонеси. Проширувањето на овие сектори значи поголем даночен товар, што ја намалува мотивацијата за работа и инвестиции. Социјалните системи се под притисок поради намалените даночни приходи и зголемениот национален долг. Германија нема финансирано пензиско осигурување, што ја прави посиромашна. Земјата старее, а намалениот број на работоспособни лица мора да го поддржува зголемениот број пензионери. Губењето на социјалната помош продолжува според мене. Загубата може да се види во БДП, кој во реални услови е за 6,5 проценти под долгорочниот тренд на раст. Ова значи минус од над 270 милијарди евра годишно, или 3.200 евра по жител – тврди д-р Којадиновиќ.

Последиците, според него, можат да бидат пониски приходи, поголем ризик од сиромаштија, растечки разлики меѓу економски силните и слабите региони, а решението е фундаментална промена на политиката.

– Економијата мора да стане центар на политичкото дејствување и мора да се врати на принципите на социјалната пазарна економија. Буџетската политика треба да биде насочена кон конкурентност и раст, да се почитуваат ограничувањата за задолжување. Исто така е важно да се зголеми привлечноста на локацијата на бизнисот: структурни реформи, намалување на даночниот товар, безбедно и прифатливо снабдување со енергија, дерегулација… Фокусот не смее да биде на администрацијата, туку на политичкото обликување, односно развојот на нови бизнис модели – нагласува д-р Којадиновиќ.

Тој понатаму објаснува дека најпродуктивниот сектор не е индустријата, туку информациите и комуникациите: дигиталните процеси, вештачката интелигенција, автономното возење, индустриските производи на иднината.

– Германија ја губи својата индустриска сила, а буџетот се претвора во механизам за прераспределба без одржлива основа. Фискалната политика без визија се води предолго и ги крие структурните слабости наместо да ги решава. Затоа е потребна фундаментална промена, поточно не администрација, туку обликување на иднината – заклучува Којадиновиќ.