Бегум Саиба Хатиџе Хајрие Ајше Дјуриушехвар Султана (26 јануари 1914 година – 7 февруари 2006 година), била ќерка на на последниот калиф Абдулметсид Ефенди и внук ана османлискиот султан Абдулазиз, од османлиската династија. Ја носела титулата „принцеза Берар“, а до укинување на монархијата, 1922 година, и „царска принцеза на Отоманското царство“.

Била родена во палатата Усќудар во Истанбул, кога Османлиското царство минувало низ својата последна фаза. Нејзиниот татко, калифот Абдулметсид  Втори, отишол во егзил во Париз, откако во 1924 година Мустафа Кемал Ататурк го укинал калифатот.

По иселувањето на семејството во Франција, Дјуриушехвар ја барале персискиот шах и египетскиот крал Фуад за жена на своите наследници. На принцезата ѝ се допаднал Азам Јах (1907–1970), најстариот син и наследник на последната низа од државата Хајдерабат, за кого се омажила во Ница во 1932.

Дјуриушехвар тогаш имала 18 години и била значајно повисока од сопругот, 25-годишниот Азам Јах. Нејзиниот свекор често се шегувал на таа сметка на забавите. Тогаш се сметало дека брачниот сојузи меѓу низите, најбогатиот владетел во светот на своето време, и калифот на Отоманската империја, ќе доведе до појава на муслимански владетел кој би можел да биде прифатлив на светските сили (наместо отомански владетел).

Дјуриушехвар, чиј татко им дозволил на жените да се образуваат во харемите доколку тоа го сакаат, била многу заинтересирана за модернизација и реформи, верувајќи во модерно образование за жени. Станала многу популарна личност откако дошла во Хајдерабад. Верувала дека жените треба да заработат за сопствениот живот, а се залагала и за укинување на праксата пердуха (верска и општествена пракса на женска изолираност која преовладува во некои муслимански и хиндуистички заедници во јужна Азија). Султанката Дјуриушехвар основала факултет за девојки во Хајдерабад.

Била високо ценета и образувана, течно зборувала француски, турски, англиски и урду, а времето го минувала во Хајдерабад и Лондон, каде и умрела.

Била згодна, убава, со јасни светли очи, бел тен и црвенкаста коса. Никој не можел да ја игнорира или да ја омаловажи. Секогаш имала кралско држење, а судбината да сакала, би била една од големите светски кралици.

Во 90-те години кога ја отворила болницата која ја основала во Пурани Хавели (позната како палата Масарат Махал) во Хајдерабад, Индија, илјадници луѓе сакале да ја видат, врескајќи по неа како да е најголема филмска ѕвезда.

По раѓањето на синовите Мукарам (1934) и Муфакам (1939), ја презела грижата за нивното воспитување, а принцовите се образувале во Британија, а подоцна се ожениле со турски аристократки.

Принцезата била и прва жена која отворила аеродром во 1940 во Хајдерабад. Заслужна е за градењето на општа болница и муслиманскиот факултет, во 1939. Во болницата ги донела најпознатите доктори од Европа. Нејзиниот последен настап во градот бил кога држела говор по повод отворањето на музејот во 2000 година, а последен пат го посетила Хајдерабад во 2004 година.

Била многу разочарана со ставот на турската влада кон членовите на нејзиното семејство откако била прогласена република. Иако била член на турското кралско семејство, одбила да биде погребана во Турција, бидејќи турската влада одбила да го погребе нејзиниот татко во Истанбул во 1944 година.

Иако имала специфичен „османлиски нос“, султанката Дјуриушехвар била исклучително убава жена. Починала во Лондон пред 14 години, на возраст од 92 години. Големиот фотограф Сесил Битон бил магепсан од нејзината убавина и автор е на неколку нејзини фотографии.