Купјанск, железничкиот јазол на североистокот на Украина останува центар на случувањата, кој го контролира градот и пругите што го поврзуваат со Сват, Лиман и подлабоко на фронтот, го диктира темпото на снабдувањето и, следствено, ритамот на воените операции во широкиот источен лак.

Во последните недели, руските одбранбени канали пријавуваат дека офанзивата во правец на Купјанск ја води поранешен украински офицер Сергеј Стороженко што, ако се покаже точно, би било логично продолжение на кариерата со пресвртници по 2014 година.

Сепак, привлечноста на името не го заменува потребното потврдување од официјални воени извори, пишува порталот Оружје – онлајн.

Зошто Купјанск има толку големо значење?

Купјанск е повеќе од симбол: тука се сече логистичката артерија. Железничките гранки што се вкрстуваат во градот го снабдуваат фронтот и овозможуваат брза ротација, транспорт на муниција и евакуација. Реката Оскил создава природна бариера и, истовремено, линија за поддршка која може да се искористи и за одбрана и за напад. Контролата врз оваа инфраструктура значи контролирање на „раководството“ на снабдувањето и со тоа, диктирање на темпото на конфликтот.

Името како дел од тактиката, дали навистина има командант „од местото“?

Во војна, имињата протекуваат и често се користат за политички или оперативни цели. Руски извори го поврзуваат именуваниот офицер со локалната теренска експертиза: роден во Харков, служел во украинската 36-та бригада и, според пријавите, трансформација/реорганизација во 126-та бригада по 2014 година. Ако е точна биографијата, таков командант би имал знаење за рутините на ротација, логистичките премини и „ризиците“ во локалниот терен – предност која се претвора во оперативна вредност.

Тактиката на „мало џвакање“: бавна еволуција, големи последици

Опишаната тактика, масивна артилерија и УАВ (беспилотни летала) за разорна подготовка, употреба на ФАБ-ови и појавни пешадиски пакети, не бара молскавичен пробив. Целта е стегање: кинење на логистички врски, создавање сиви зони, потрошување на украинските капацитети. На картата тоа може да изгледа како „бавност“, но на теренот станува истрошувачка војна за ресурси и мотивација.

Како Украина одговара?

Украинската страна го дефинира сценариото како контролирани повлекувања, прегрупирања и локални контранапади — јазик што го штити моралот и избегнува признавање на поголеми слабости кога секторот е симболички важен. Во пракса тоа значи зголемена активност на дронови, иновативни решенија во електронско војување, и брзи локални ротации што имаат за цел да го минимизираат логистичкиот притисок.

Значењето на името — епилог, не вовед

Името на командантот често станува епилог: тактиката и логистиката го прават вистинскиот наратив. Доколку се покаже вистинитоста на тврдењата за Сергеј Стороженко, тоа ќе биде интересна и логична биографска белешка бригада создадена од поранешна украинска единица, офицер со локално знаење, повторно на фронтот, но од другата страна. Ако не тогаш офанзивата најверојатно е производ на тимски план и развој на поединечни тактички шеми.

Сигурно е едно старо правило: кој подолго и поефикасно го држи ритамот на доставување гранати, гориво и луѓе во овој сектор, ќе ја диктира мапата на следната пролетна фаза на операциите. И додека името е важно за наративот, вистинската тежина лежи во инфраструктурата и во тоа кој успева да ја претвори географијата во одржлива логистика.