Писателката Ведрана Рудан од првиот брак, ги имаше ќерката Асја и синот Славен. Нејзиниот втор сопруг е осум години помлад од неа, адвокатот Љубиша Драгељевиќ, со кој сè уште е во хармоничен брак и живеат во Риека.

Ведрана Рудан без никаква резерва често го коментира својот приватен живот, а за разводот напиша и на својот блог. Тогаш нејзината колумна на оваа тема предизвика огромна лавина од реакции.

„Денес е нашата 30 годишнина од брак. Немам Инстаграм, не сум на Фејсбук, не можам да ви ги опишам моите чувства на модерен начин. Да бев жена од ова време, ќе ти пишав љубов, ти отсекогаш беше мојата карпа, па ќе додадев ѕвезди, срца. Карпа? Што значи тоа? Еднаш се качував по карпи и си ја скршив ногата. Која е**на карпа?

Или, љубов, ти отсекогаш си бил мојата светлина на крајот од тунелот. Какво с**ње. Никогаш не сум го доживеала нашиот брак како тунел, а уште помалку ти како светилник кој ми го покажуваш патот. Или, огнот на љубовта што гори во мене е истиот чиј триесетти роденден денес го славам. Каков оган?

Сепак, жената која поминала триесет години со својот сопруг се очекува некако да го дефинира. Те гледам како човек кој сака полнети пиперки. Тоа, душо, го одбележа нашиот брак посилно отколку триесет години тркалање по секакви кревети. Секогаш си водел љубов, каков глуп термин, зошто луѓето еб**о го нарекуваат „водење љубов“, во кревет. Поради кичмата, воспалението на бубрезите, неможевте да ја поднесете жештината, студот, маглата, влажноста, ветерот, дождот или тоалетите на домаќините каде што прославивме бројни новогодишни ноќи.

Да, затоа кога ќе погледнам наназад на овој ден, гледам огромно тенџере со полнети пиперки, а не вашиот к**ац.

Пред малку ми се јави Кика. „Како си?“ „Одлично. „Го видов. Со него беше проститутката, малиот беше во количка. Многу убаво дете. Не личи на неа или на него. „Се прашувам чие е тоа дете? „Татково“, реков и се насмеавме.

Се сеќавам на нашата венчавка и мојата бела венчаница и како имав тенок струк иако бев бремена трети месец. Требаше да облечам нешто старо, нешто ново и нешто сино. Носев стари балетанки затоа што да носев штикли ќе бев една глава повисока од тебе. Кога ќе сфатите дека не сте висок 1,80 cm, туку 1,71 cm? Мојата венчаница беше нова. Заборавив на „нешто сино“. Затоа ли отиде со таа крава педесет години помлада од тебе?

Кика ме праша дали забележав нешто. Не. Која нормална жена го гледа својот сопруг по триесет години брак? Но, гледајќи наназад денес, сепак видов промена во твоето однесување.

Ти, кој со години мораше да почнеш да носиш долна облека поради воспаление на простатата кон крајот на август, почна да ги ставаш твоите тенки нозе во Келвин Клајн пред година или две, не се сеќавам. Дали ми заѕвони „алармот“? Не.

Бев среќна. Не е пријатно да се види старец во дебели, волнени хулахопки. Изгледаше како зимурлив труден балетан. А кога ми рече дека не мора повеќе да ѝ готвам супа од волски јазик за мајка ти, и тогаш бев среќна. И кога ми кажа дека одиш на двонеделно службено патување, но не знаеш во кој хотел престојуваш, и тогаш бев среќна.

Ме повика твојот адвокат. „Госпоѓо, вразумите се“. По триесет години брак, имотот се дели на половина. Вашиот сопруг е адвокат, експерт за меѓународно трговско право, а вие пишувате книги. Неговата станица е илјада евра, ваши хонорари …“ Некој на кретенот му ја кажа вистината за хрватските крадци на издаваштво. „Не требаше да го направите тоа …“

Твојот адвокат рече дека си лут. Дали си лут? Ти? Што требаше да направам? Брзи прсти во борбата? Куќата е заведена на мое име, ти се исели, оплоди, или така мислиш, скоро малолетна кобила, а јас треба да се насмеам и да ти дадам пола куќа. Од***би, љубов. Ја „подарив“ куќата на синот, сега ти карај се на суд со син ти. Битката ќе трае дваесет години бидејќи и јас имам коњ за тркање. Заштедив пари во изминатите триесет години. Вие ќе ги поткупите судиите, ќе ги поткупам и јас. Секогаш си бил скржав, правдата ќе биде на моја страна.

Твојата стара дама ми се јави вчера. „Ми недостигаат твоите супи со волски јазик“. Го ставив јазикот во ладна вода и ѝ ја донесов супата. Не е таа виновна.

И така сега седам во нашата огромна дневна соба, гледам во морето и стискам шише. Вашиот адвокат би рекол дека половина од шишето ви припаѓа вам. Кој те Е*е драги, ќе почнам уште една. Вечерва ќе положам четири илјади евра во кеш на гробот на нашата љубов.

И само ова. Прекрасно е чувството да се биде сам во огромна куќа на брегот на морето, додека смрдеата на полнети пиперки пребива на друго место“.

Хрватската писателка Ведрана Рудан моментално се бори со ракот, а како што истакна нејзиниот живот бил полн со предизвици.